Με μία δημόσια ανάρτηση στον λογαριασμό του στο facebook ο πρώην Δήμαρχος Νέας Ιωνίας, ανακοίνωσε την υποστήριξη του στην υποψηφιότητα του Παναγιώτη Μανούρη για τον 2ο γύρο των δημοτικών εκλογών στην πόλη.
Αναλυτικά όλη η ανάρτηση:
«Μετά από εννέα χρόνια συνειδητής σιωπής, αλλά όχι και αδιαφορίας για τα δημοτικά δρώμενα και τις εξελίξεις, αφού παρακολουθούσα συστηματικά τα όσα διαλαμβάνονταν στο δήμο και παρείχα τη βοήθειά μου σε όσους και για όσα ζητήθηκε η συνδρομή μου, θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου.
Υπηρέτησα το δήμο μας ως αιρετός, με τη δική σας ψήφο, για 34 ολόκληρα χρόνια από όλες τις θέσεις, ως Δημοτικός Σύμβουλος, Δήμαρχος, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, Αντιδήμαρχος… Δημιουργικά χρόνια, με σκληρή δουλειά, με δυσκολίες, με εντάσεις, με συγκρούσεις, με επιτυχίες και αποτυχίες.
Σε όλη αυτή τη πορεία είχα πάντα ως γνώμονα το καλό του τόπου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις κομματικές σκοπιμότητες, τις διαπροσωπικές σχέσεις και φιλίες καθώς και τις προσωπικές πικρίες, δρώντας στα πλαίσια πολιτικής αρχών.
Έτσι συστρατεύτηκα μαζί με τους εσωκομματικούς μου πολέμιους και τους επικριτές μου, με τον Γιάννη Χαραλάμπους το 2002, σε μια δύσκολη συγκυρία για το Δήμο, παραιτήθηκα μετά από επτά χρόνια, χωρίς να δημιουργήσω ρήγματα στη δημοτική πλειοψηφία.
Στη συνέχεια συμπορευτήκαμε για τέσσερα χρόνια με τον Γιάννη Κολμανιώτη και άλλες δυνάμεις, κάτω από Ηρακλή Γκότση, όταν οι πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες, επέβαλαν μια άλλη προσέγγιση και μια διαφορετική δημοτική πολιτική, μια πολιτική κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης. Τέσσερα χρόνια κοντά στην κοινωνία, αλλά και παράλληλα δημιουργικά, αφού επαναπροσδιορίστηκαν οι στόχοι και δρομολογήθηκαν σημαντικές παρεμβάσεις, οι οποίες άρχισαν να υλοποιούνται το 2019.
Έτσι οι δημοτικές εκλογές του 2019 έγιναν σε ευνοϊκό περιβάλλον για τη πόλη μας.
Όμως έγιναν με ένα νέο εκλογικό σύστημα, αυτό της απλής αναλογικής. Ένα σύστημα που προϋποθέτει διαφάνεια, ενημέρωση, ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς της, ουσιαστική λειτουργία του οργάνων, συγκλίσεις και συνθέσεις, χαρακτηριστικά που γενικότερα δεν διακρίνουν το πολιτικό μας σύστημα.
Σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκαν για πρώτη φορά «αντιμέτωποι» η Δέσποινα Θωμαΐδου και ο Παναγιώτης Μανούρης.
Δύο νέοι άνθρωποι που προέρχονταν από τη ίδια παράταξη του Γιάννη Χαραλάμπους, με την ίδια θητεία στο Δημοτικό Συμβούλιο, που είχαν ασκήσει και καθήκοντα αντιδημάρχου.
Επέλεξα τότε τη Δέσποινα Θωμαΐδου, γιατί θεωρώ ότι οι γυναίκες διαθέτουν τα χαρακτηριστικά που διευκολύνουν τον διάλογο, τις συγκλίσεις και τις συνθέσεις.
Αμέσως μετά τις εκλογές και των προβλημάτων που ανέκυψαν, τις «αδυναμίες» προσπάθησε να επιλύσει ο νόμος Θεοδωρικάκου, ο οποίος μετέφερε τις αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου σε επιτροπές του δήμου, στις οποίες διαμορφώθηκε απόλυτη πλειοψηφία για την παράταξη του Δημάρχου.
Προσωπικά θεωρώ άστοχα για την ελληνική πραγματικότητα τόσο το σύστημα της απλής αναλογικής, όσο και περισσότερο τις ρυθμίσεις του νόμου Θεοδωράκου στη συνέχεια. Απαιτείται ένα άλλο σύστημα ενισχυμένης πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων σε σημαντικά ζητήματα.
Πιστεύω ότι όλοι οι υποψήφιου Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι έχουν καλές προθέσεις και διάθεση προσφοράς. Όμως αυτό δεν αρκεί, λαμβανομένων μάλιστα υπόψη των προβλημάτων που προέκυψαν αυτήν την περίοδο από την επιδημία του Covid. Απαιτούνται ικανός αριθμός δημοτικών συμβούλων, εμπειρία, αυξημένες δεξιότητες και επαγγελματική γνώση, δεδομένης και της υποστελέχωσης των υπηρεσιών.
Η εξέλιξη των πραγμάτων δεν δικαίωσε την επιλογή μου.
Θεωρώ ότι η Δέσποινα Θωμαΐδου, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, ως πολίτη, και η επανεκλογή της, με το κλίμα που έχει δημιουργήσει, δεν προοιωνίζεται καλύτερο μέλλον. Δεν θέλω να σχολιάσω τις επιλογές της, με τις οποίες εν πολλοίς διαφωνώ, αλλά ούτε και να μηδενίσω το έργο της.
Τόσο στις προηγούμενες, όσο και στις πρόσφατες εκλογές, η παράταξη του Παναγιώτη Μανούρη πλειοψήφησε με σημαντική διαφορά. Οι πολίτες με την ψήφο τους έστειλαν για δεύτερη φορά ισχυρό μήνυμα στήριξης προς τον ίδιο, την παράταξή του και το πρόγραμμά του. Θεωρώ ότι δικαιούται να του δοθεί αυτήν η ευκαιρία.
Με τον Παναγιώτη Μανούρη, στο παρελθόν υπήρξαμε «αντίθετοι». Ούτε και σήμερα συμφωνώ με όλες τις προγραμματικές του θέσεις. Όπως επίσης υπάρχουν και ενδιαφέρουσες θέσεις στα προγράμματα των υπολοίπων παρατάξεων.
Όμως στα πλαίσια ενός ειλικρινούς δημοκρατικού διαλόγου μπορούν και επιβάλλεται να υπάρξουν οι απαραίτητες συγκλίσεις.
Έτσι λοιπόν, και με γνώμονα το καλό του τόπου, στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής έχω αποφασίσει να στηρίξω τον Παναγιώτη Μανούρη.
