Την παραίτηση της από τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσιοποίησε η Ηρακλειώτισσα Αιμιλία Τζίβα, αναπληρώτρια Συντονίστρια της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ χρηματοπιστωτικού Τομέα. Όπως σημειώνει μεταξύ άλλων η Αιμιλία Τζίβα, η οποία δραστηριοποιείται και στην τοπική αυτοδιοίκησης ως αντιδήμαρχος στο Δήμο Ηρακλείου Αττικής, «τα όσα διαδραματίστηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς και ξεπέρασαν την κόκκινη γραμμή μου», συμπληρώνοντας πως «δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από όσα έχω κάνει στη ζωή μου, αναγνωρίζω τα λάθη μου, ενώ δεν φοβάμαι την αντιπαράθεση και την άλλη άποψη . Θυσίασα και θυσιάζω στιγμές από τη ζωή μου, τη δουλειά την οικογένεια και τα παιδιά μου για να αγωνίζομαι ανιδιοτελώς για όσα πιστεύω. Την ημέρα του συνεδρίου γιόρταζε ο γιος μου – που είναι μόνο 14 ετών και εγώ αντί να είμαι μαζί του ήμουν όρθια έξω από το συνέδριο 7 ώρες ολόκληρες ώρες μαζί με χιλιάδες κόσμο για να κάνω το καθήκον μου».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το αμοντάριστο υλικό που δημοσίευσε στο προφίλ της στο facebook με σειρά VIDEO για το συνέδριο – ντροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε ΕΔΩ:
Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:
Καλή αντάμωση στους δρόμους του αγώνα για μία καλύτερη ζωή.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν βαθύτατα πολιτικοποιημένη και έδινα καθημερινές μάχες στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στη γειτονιά μου, για να υπερασπίσω το δίκιο των εργαζόμενων, των γυναικών, των νέων, των ευάλωτων που ζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Ένας συνεχής αγώνας προάσπισης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων της αξιοπρέπειας και των ίσων δικαιωμάτων.
Όλα αυτά τα χρόνια πορεύτηκα με μια βασική αρχή. Να σέβομαι τον άνθρωπο και τις απόψεις του. Ακόμη και αν διαφωνώ, να μην λειτουργώ με αλαζονεία και υπεροψία. Και το βασικότερο είχα έχω και θα έχω ανοχή στη διαφορετικότητα, μια ανοχή που σε καμία περίπτωση δεν ισοδυναμεί µε την ανοχή της κοινωνικής αδικίας, αλλά με το δικαίωμα του να είναι κάποιος ελεύθερος και να μπορεί να υποστηρίζει τις πεποιθήσεις του αλλά και να αποδέχεται πως και οι άλλοι μπορούν να κάνουν το ίδιο.
Το 2013 ήμουν στα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ενός κόμματος που ήταν κληρονόμος και συνεχιστής μιας μακράς παράδοσης αγώνων για τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στρατηγικός στόχος του ήταν ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία όπως αυτός μπορεί να διεκδικηθεί στις σημερινές συνθήκες.
Η ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποτέλεσε έναν κοινωνικό σεισμό που άλλαξε δομικά τους τότε συσχετισμούς των κομμάτων, δημιούργησε μια μεγάλη προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία και κατάφερε με επιτυχία να γίνει μια προοδευτική κυβέρνηση.
Έχουν περάσει 11 χρόνια από τότε και ομολογώ ότι τον χώρο αυτό τον αγάπησα. Κυρίως γιατί παρά τις διαφορετικές αφετηρίες του καθενός μας υπήρχε το πάθος ότι θα αλλάξουμε τα πράγματα προς όφελος των κοινωνικά αδύναμων.
Είμασταν ένα κίνημα ανθρώπων με δεξιότητες- επιστημοσύνη και πάνω από όλα με πολιτισμό και διάθεση. Πιστεύαμε στις αξίες της ελευθερίας, της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης και οραματιστήκαμε μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δυστυχώς όμως, η ορμή του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη που οι κατέχοντες «θέσεις εξουσίας» μέσα στο κόμμα, δεν μπορούσαν να την βάλουν σε καλούπια, η νέα λογική του ανοίγματος του κόμματος διατάραξε συνήθειες που υπήρχαν και άρχισε μια εσωτερική διαμάχη που δεν είχε τέλος – ο ένας στρεφόταν κατά του άλλου – τα αριστερόμετρα πήγαιναν και έρχονταν – ποιος είσαι, από που μας ήρθες, τι έγραψες, τι είπες, τι δουλειά κάνεις, κλπ..
Για να μην αναφέρω θέματα ουσίας που δεν χαρακτηρίζουν μόνο την ταυτότητα των κομμάτων αλλά επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων- για παράδειγμα -οικονομική πολιτική – ΒΑΒΕΛ ! άλλα έλεγε ο ένας και αλλά έλεγε ο άλλος και όλα αυτά σε κοινή θέα -βούτυρο στο ψωμί ενός συστήματος που έτριβε τα χέρια του με την εικόνα μας.
Και από ένα κόμμα με προοπτική γίναμε ένας θλιβερός περίγελος μιας κοινωνίας που μας παρατηρούσε αποσβολωμένη, ενώ οι απανωτές εκλογικές ήττες εδραίωσαν στη συνείδηση του απλού κόσμου την πεποίθηση ότι παρότι έντιμοι δεν είμαστε σοβαροί πολύ δε μάλλον ότι δεν είμαστε ικανοί για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η κοινωνία μας γύρισε την πλάτη και έπρεπε να πάμε σε ένα καθοριστικό και δύσκολο συνέδριο με μελανό σημείο τον προαπαιτούμενο αποκλεισμό του δημοκρατικά και καταστατικά εκλεγμένου προέδρου του και μαζί με αυτόν τον αποκλεισμό της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, τον απλό κόσμο που του κρέμασαν μία ταμπέλα στο λαιμό και του φέρθηκαν με τον πιο υποτιμητικό και προσβλητικό τρόπο, υπονομεύοντας κάθε δημοκρατική διαδικασία.
Τα όσα διαδραματίστηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς και ξεπέρασαν την κόκκινη γραμμή μου.
Αυτή της αξιοπρέπειας και της ηθικής μου.
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από όσα έχω κάνει στη ζωή μου, αναγνωρίζω τα λάθη μου, ενώ δεν φοβάμαι την αντιπαράθεση και την άλλη άποψη . Θυσίασα και θυσιάζω στιγμές από τη ζωή μου, τη δουλειά την οικογένεια και τα παιδιά μου για να αγωνίζομαι ανιδιοτελώς για όσα πιστεύω. Την ημέρα του συνεδρίου γιόρταζε ο γιος μου – που είναι μόνο 14 ετών και εγώ αντί να είμαι μαζί του ήμουν όρθια έξω από το συνέδριο 7 ώρες ολόκληρες ώρες μαζί με χιλιάδες κόσμο για να κάνω το καθήκον μου.
Να σας θυμίσω έτσι για την ιστορία και τα λόγια του Μανώλη Γλέζου «Ας κρατήσει καθένας την αυτοτέλειά του και αυτονομία του, αλλά ας έχουμε ενότητα στη δράση. Χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονίες.
Δυστυχώς φεύγω με την πικρία ότι οι αποκλεισμοί μας ήρθαν από τις ηγεμονίες σας.
Ζητώ την άμεση διαγραφή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ από το μητρώο μελών και τη διαγραφή όλων των προσωπικών δεδομένων μου.
Εύχομαι από καρδιάς να ξαναβρείτε τον χαμένο εαυτό σας.
Καλή αντάμωση στους δρόμους του αγώνα για μία καλύτερη ζωή.
Αιμιλία Τζίβα
Αναπληρώτρια Συντονίστρια ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ χρηματοπιστωτικού Τομέα
