Στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος, μίλησε σήμερα ο Γιάννης Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ.
Μεταξύ άλλων σημείωσε πως η μικρασιατική εκστρατεία αποτέλεσε προέκταση των παζαριών των νικητών του Α’ παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου για το μοίρασμα της λείας. Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική καπιταλιστική εξουσία, έχοντας ως πυξίδα την εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων και την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού της ρόλου και με πρόσχημα την παρουσία ελληνικών πληθυσμών, αξίωσε την προσάρτηση της Σμύρνης που προσέφερε τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου.
Σημείωσε πως ήταν προσχηματική η αναφορά στα δικαιώματα των ελληνικών πληθυσμών, γεγονός που αποδείχθηκε και από τη μη διεκδίκηση εδαφών όπου ήταν ισχυρότερη η παρουσία των Ελλήνων όπως τα Δωδεκάνησα ή την Κύπρο.
Η προσπάθεια αυτή της ελληνικής αστικής τάξης, συνοδεύτηκε και από τη συμμετοχή της στην εκστρατεία 14 καπιταλιστικών κρατών ενάντια στη νεαρή – τότε – Σοβιετική εξουσία και λίγο αργότερα, με τη συναίνεση της Αγγλίας, Γαλλίας και των ΗΠΑ, ο ελληνικός στρατός εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη.
Συνεχίζοντας την ιστορική αναδρομή, ο Γ. Δελής επισήμανε τη στάση των ισχυρών κρατών της εποχής που σε κρίσιμες στιγμές δεν διακινδύνευσαν τα συμφέροντά τους για την Ελλάδα, επισημαίνοντας πως το διαχρονικό δίδαγμα που προκύπτει από την ιστορία, είναι πως η αφερεγγυότητα των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών προς τα λιγότερα ισχυρά, είναι εγγενές στοιχείο των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Ο Γ. Δελής σημείωσε πως το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, μέσω της ελληνικής αρμοστείας καθησύχαζε τους ελληνικούς πληθυσμούς, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τη μαζική τους φυγή από τη Μικρά Ασία ενώ η Ελληνική βουλή είχε ψηφίσει μέχρι και νόμο για την απαγόρευση της μεταφοράς τους.
Την ίδια ώρα, οι σύμμαχοι παρακολουθούσαν με απάθεια τις εξελίξεις έχοντας ως μόνη έγνοια, μήπως η έλευση των προσφύγων οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή και σε αμφισβήτηση της καπιταλιστικής εξουσίας. Εκεί άλλωστε, συνέχισε, αποσκοπούσαν και τα περιορισμένα μέτρα αποκατάστασης των προσφύγων και όχι βέβαια στην εξασφάλιση της ανθρώπινης διαβίωσης, όσων γλίτωσαν από τις σφαγές.
Ο Γ. Δελής στηλίτευσε ακόμα τη στάση των καπιταλιστών στη χώρα μας, οι οποίοι ενώ ευθύνονταν για την άθλια κατάσταση των προσφύγων, αντιμετώπισαν την ανέχειά τους ως την καλύτερη ευκαιρία για ν’ αποκομίσουν ακόμα μεγαλύτερη κέρδη από την κακοπληρωμένη τους εργασία, τη μαζική ένταξη στην παραγωγή γυναικών και παιδιών ενώ αξιοποίησαν τους πρόσφυγες για να χτυπήσουν τις όποιες εργατικές κατακτήσεις και έσπειραν το δηλητήριο του ρατσισμού για να διατηρούν την εκμετάλλευσή τους.
Στον αντίποδα το ΚΚΕ επιχείρησε να ενώσει ντόπιους και πρόσφυγες εργάτες και αγρότες σε κοινή πάλη ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία κι έτσι έγινε δυνατή η ανάταση του εργατικού κινήματος στον μεσοπόλεμο.
Καταλήγοντας ο Γ. Δελής σημείωσε πως η αντιμετώπιση των ελληνικών πληθυσμών πριν και μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού μετώπου μας διδάσκει ότι «τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων και των συμμάχων τους τούς πληρώνουν οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις της κάθε χώρας, αυτές οι δυνάμεις είναι που θυσιάζονται τον καιρό του πολέμου και που πάνω στην εκμετάλλευση και τον ιδρώτα τους στηρίζονται τα κέρδη των καπιταλιστών και στον καιρό της ειρήνης».
