Νέα Ιωνία – Βούλα Αραμπατζόγλου Τουζοπούλου: «Σταθμός ΗΣΑΠ, σταθμός στην ιστορία της Νέας Ιωνίας»
Γράφει, η Βούλα Αραμπατζόγλου – Τουζοπούλου, χημικός Πανεπιστήμιου Αθηνών – Το άρθρο περιέχεται στο βιβλίο μου, με σατιρικά κείμενα, «Περι – πλανώμενοι στο δάσος με τα κολωνάκια» και δημοσιεύθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2007 στην έντυπη εφημερίδα «Ζω στην Ιωνία – Εδώ Ηράκλειο».
Σ’ αυτό αυτό σχολιάζονται με χιουμοριστική διάθεση οι κακοτεχνίες και τα λάθη στα έργα ανάπλασης του ηλεκτρικού σταθμού (ΗΣΑΠ) στην Νέα Ιωνία. Επειδή μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει διορθωθεί το κείμενο παραμένει επίκαιρο:
«Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 έγιναν έργα ανάπλασης σε όλους τους σταθμούς του ηλεκτρικού τραίνου.
Σε γενικές γραμμές στα έργα ΗΣΑΠ, όπως και στα έργα Ολυμπιακών σταδίων, χρησιμοποιήθηκε πολύ σιδερικό. Έπεσε τόσο μεγάλη ποσότητα σιδήρου που εκτιμώ ότι γιαυτό χαρακτήρισαν την πρόεδρο οργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων Κα Αγγελοπούλου “Σιδηρά Κυρία” .
Εκτός από τις σιδηροκατασκευές στους σταθμούς έγιναν και καλλιτεχνικές παρεμβάσεις τις οποίες δεν κρίνω γιατί δεν είμαι ειδική.
Ιδιαίτερα για τον σταθμό της Νέας Ιωνίας, έχει γίνει εκτενής και τεκμηριωμένη καλλιτεχνική και αισθητική κριτική στο πολιτιστικό περιοδικό “ΛΥΧΝΑΡΙ” του Ιωνικού Συνδέσμου από δύο έγκριτους Ιωνιώτες ζωγράφους, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, τον Κο Ν. Κακαδιάρη και τον Κο Τρ. Κόρμπη τους οποίους σέβομαι σαν καλλιτέχνες και τιμώ τα έργα τους. Επομένως δεν υπάρχει χώρος για δικές μου θέσεις στις απόψεις τους σε καλλιτεχνικά θέματα.
Δεν μένει λοιπόν παρά να ασχοληθώ με την ψυχολογική επίδραση αυτής της σύγχρονης κατασκευής πάνω στον άνθρωπο και ειδικότερα στον Ιωνιώτη. Άλλωστε οι ψυχολογικές αναλύσεις είναι σημείο των καιρών.
Κατ’ αρχήν όταν κοιτάμε ολόκληρο τον Ηλεκτρικό Σταθμό σίγουρα αισθανόμαστε την “καρδιά μας σίδερο και την ψυχή ατσάλι” , αλλά αυτό έχει εξήγηση στο υλικό κατασκευής του και όχι στο σθένος μας, το οποίο περνάει κρίσεις, γιατί όλο και περισσότερο νομίζουμε ότι δεν μας υπολογίζει κανείς.
Αυτό το τελευταίο πρόβλημα της αμφισβήτησης του εαυτού μας και της μειωμένης αυτοεκτίμησης έχει αναλάβει να θεραπεύσει με την δομή του ο σταθμός ΗΣΑΠ.
Εκεί που αρχίζουμε να ανεβαίνουμε την αερογέφυρα απαρατήρητοι, με σκυμμένο κεφάλι, σκεφτόμενοι ότι ποτέ δεν γίνεται θόρυβος γύρω από το άτομό μας, ξεκινάει ένας σαματάς, ένας χαλασμός Κυρίου, σαν ξελασκαρισμένων σιδερικών, που συνταράσσει ακόμη και εμάς τους ίδιους που τον δημιουργούμε με το βάρος μας πάνω στις λαμαρίνες.
Επιτέλους η παρουσία μας σε αυτή την πόλη γίνεται έτσι αισθητή. Επιτέλους ακουγόμαστε, άρα υπάρχουμε, είμαστε οντότητες. Η πορεία μας εκεί ψηλά καταγράφεται από τους από κάτω, που περιμένουν το τραίνο. Σαν να είμαστε προϊστάμενοι ή διευθυντές έχουμε κι εμείς άτομα από κάτω μας, που εύχονται την κατάβασή μας, για να απαλλαγούν από την ηχηρή παρουσία μας.
Τα δάπεδα και τα σκαλιά της γέφυρας, εκτός από λαμαρίνες, έχουν και τμήματα από μεταλλικό πλέγμα (σκάρα) για οπτικές διεισδύσεις. Αν είναι μια περιφρονημένη και παραμελημένη γυναίκα που ο σύζυγός της δεν γυρίζει στις προκλήσεις της ούτε να κοιτάξει το χρώμα της ενδότερης ενδύσεως της δεν χρειάζεται πλέον να πέφτει σε κατάθλιψη. Μία διέλευσή της φορώντας φόρεμα ή φούστα, από την γέφυρα του σταθμού και συγκεκριμένα από τα τμήματα των σκαλιών και του δαπέδου με την σκάρα, είναι αρκετή για να ξέρουν το χρώμα των εσωρούχων της όλοι όσοι κατεβαίνουν εκείνη την ώρα στην Αθήνα ή ανεβαίνουν στην Κηφισιά.
Αν τώρα κάποια που φοράει φούστα, θέλει να κρατήσει κρυφές τις χάρες της, τότε πρέπει να προτιμήσει τις λαμαρίνες από το πλέγμα.
Γενικότερα η διέλευση εναερίως του σταθμού είναι η καλλίτερη άσκηση αυτοσυγκέντρωσης και περισυλλογής. Κανένας δεν μπορεί να περνάει αφηρημένος. Ορισμένα σημεία του δαπέδου της γέφυρας φέρουν υαλότουβλα. Όταν βρέχει η γυάλινη επιφάνειά τους γλιστράει επικίνδυνα. Επομένως τις βροχερές μέρες οι διερχόμενοι πρέπει να τα παρακάμπτουν.
Μια βροχερή μέρα είδα μία κυρία ταβλιασμένη να περιμένει το ασθενοφόρο στο δάπεδο. Δυστυχώς δεν λειτούργησε ποτέ το σχέδιο του έργου να γίνει καφετέρια πάνω στην αερογέφυρα ώστε να τρώνε και κανένα τοστ οι ταβλιασμένοι εκτός από τα μούτρα τους.
Μετά ίσως από τέτοια περιστατικά, για την αποφυγή άλλων ατυχημάτων ορισμένα υαλότουβλα καλύφτηκαν με συρματόπλεγμα. Σε αυτά δεν γλιστράς αλλά μαγκώνει το τακούνι σου. Αυτό λέγεται ξηρό πέσιμο για να ξεχωρίζει του υγρού γλιστρήματος και δεν έχεις παρά να διαλέξεις πιο προτιμάς. Το υψηλό κοινωνικό επίπεδο της περιοχής μας φαίνεται από την δυνατότητα που σου δίνεται να επιλέγεις το πέσιμό σου, όπως την παλιά καλή εποχή που στους καταδικασμένους αριστοκράτες και ευγενείς έδιναν την δυνατότητα να επιλέγουν τον θάνατό τους.
Συνοψίζοντας επισημαίνουμε ότι οι διερχόμενοι πρέπει άμεσα να ξεπεράσουν την υπεροψία που προκαλεί ο θόρυβος γύρω από το άτομό τους και να αρχίσουν να διαλογίζονται. Ειδικότερα αν η διερχόμενη είναι γυναίκα πρέπει να σκεφθεί τι φοράει. Αν φοράει φούστα και διακατέχεται από σεμνότητα πρέπει να βαδίσει παραπλεύρως της μεταλλικής σχάρας και σιμά στο κάγκελο το οποίο κατ’ εξαίρεση είναι «της σεμνής το κάγκελο». Αν φοράει τακούνια πρέπει να αποφύγει τα υαλότουβλα με πλέγμα. Αν τώρα βρέχει πρέπει να αποφύγει τα υαλότουβλα χωρίς πλέγμα. Αν βρέχει και φοράει τακούνια πρέπει να έχει στην τσάντα το βιβλιάριο υγείας.
Όταν τελικά οι διερχόμενοι φτάσουν στην άλλη πλευρά του σταθμού μπορεί να είναι υπερήφανοι για τον εαυτό τους γιατί πλέον συγκαταλέγονται στα σκεπτόμενα άτομα.
Για όσους δεν θέλουν αυτοεκτίμηση και αυτοσυγκέντρωση υπάρχει ακόμα η υπόγεια διάβαση. Αυτή όμως επειδή έχει εγκαταλειφθεί από τους πολλούς, έχει ερημώσει και ελλοχεύει ο κίνδυνος των βιαστών. Προσωπικά την αποφεύγω γιατί δεν μου έφταιξαν σε τίποτα οι καημένοι οι βιαστές».
Όλα τα βιβλία της συγγραφέως υπάρχουν στο βιβλιοπωλείο «Παράγραφος»
που βρίσκεται στην πλατεία Σημηριώτη στη Νέα Ιωνία
δνση: Μεσολογγίου 63, τηλ. : 210 – 2795992
