Νέα Ιωνία: Άρπαξαν την προτομή του Τάκη Σινόπουλου με δέλεαρ τον χαλκό…
Η τιμή του χαλκού φαίνεται ότι αποτέλεσε το κίνητρο για την κλοπή της προτομής του ποιητή Τάκη Σινόπουλου στη Νέα Ιωνία, στα όρια τους Περισσού με την Ριζούπολη.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος – Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης» «κατά τις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας 18 Απριλίου, άγνωστοι κατέστρεψαν τη βάση και έκλεψαν την προτομή, από ορείχαλκο, του ποιητή Τάκη Σινόπουλου. Μόλις έγινε αντιληπτό ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικές αρχές.
Η προτομή του αγάλματος έγινε από τον γλύπτη Δημήτρη Αρμακόλα και τοποθετήθηκε στη θέση αυτή, έναντι του Ιδρύματος που φέρει το όνομα του ποιητή Τάκη Σινόπουλου, τον Ιούνιο του 2006. Η ανάθεση στον γλύπτη έγινε από τον Δήμο Νέας Ιωνίας μετά και από πρόταση του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος – Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης».
Όπως αναφέρει σχετικά ο Ξάνθος Μαϊντάς, Πρόεδρος του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος «μετά την κλοπή της προτομής του ποιητή Τάκη Σινόπουλου που συνέβη τα ξημερώματα της 18ης του τρέχοντος μηνός, το ίδρυμά μας “Τάκης Σινόπουλος – Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης” θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για την αναδημιουργία του έργου που κατά το παρελθόν είχε προτείνει ο ποιητής Χρίστος Ρουμελιωτάκης, είχε εκπονήσει ο αείμνηστος γλύπτης Αρμακόλας Δημήτρης και είχε περιβάλει με φροντίδα και αγάπη ο Δήμος μας.
Προς τούτο θα αναζητήσουμε το εργαστήριο του γλύπτη ευελπιστώντας πως εκεί είναι δυνατό να υπάρχει ακόμη πρόπλασμα της προτομής, αλλά θα διερευνήσουμε επίσης και τη λύση δημιουργίας μαρμάρινης προτομής εξ αρχής για λόγους μεγαλύτερης ασφάλειας που πλέον οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν. Στην προσπάθειά μας αυτή είμαστε βέβαιοι πως θα έχουμε την συμπαράσταση και στενή συνεργασία με τον Δήμο μας της Νέας Ιωνίας, με φιλικούς οργανισμούς του τόπου μας καθώς και με κάθε ενδιαφερόμενο συμπολίτη.
Τέλος θα διερευνήσουμε όλους τους παράγοντες αποφυγής προβλημάτων της νέας προτομής. Φυσικά κρατάμε μια τελευταία ελπίδα ανεύρεσης από τις αρχές του χαμένου έργου».
Ο Τάκης Σινόπουλος
Γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα και ήταν πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας-Βενέτας Αργυροπούλου. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε το 1944. Το 1934 δημοσίευσε το ποίημα «Προδοσία» και το διήγημα «Η εκδίκηση ενός ταπεινού» στην Πυργιώτικη εφημερίδα «Νέα Ημέρα» με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης. Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού στο Λουτράκι,[3] ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής δημοσίευσε μεταφράσεις Γάλλων ποιητών καθώς και μερικά δοκίμια για την ποίηση.
Το 1942 φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα από τους Ιταλούς ως αντιστασιακός ενώ την περίοδο του εμφυλίου ήταν γιατρός σε τάγμα πεζικού. Με το τέλος του εμφυλίου άρχισε να εργάζεται ως γιατρός παθολόγος στην πρωτεύουσα. Το 1951 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Μεταίχμιο».
Ανήκε στην εκδοτική ομάδα των «Δεκαοχτώ Κειμένων», των «Νέων Κειμένων» 1-2, της «Κατάθεσης ’73» και του περιοδικού «Η Συνέχεια». Ακόμη, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά («Νέα Εστία», «Φιλολογικά Χρονικά», «Οδυσσέας» (Πύργου), «Κοχλίας», «Πειραϊκά Γράμματα», «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση», «Καινούρια Εποχή», «Ζυγός», «Εποχές», «Τραμ», «Ο Ταχυδρόμος» κ.ά.
Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Τ.Σ. Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ. Γενικά η ποίηση του είναι λυρική, επιγραμματική και κυριαρχείται από τραγική αυτογνωσία και απαισιοδοξία. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του παρατηρήθηκε μια μεταστροφή στη χρήση του γλωσσικού υλικού προς έναν αντιποιητικό, επιθετικό και συχνά ειρωνικό λόγο. Μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του το είχε δωρίσει στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έγραψε επίσης τις ποιητικές συλλογές «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου», που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης το 1961, «Γνωριμία με τον Μαξ», «Νύχτα και αντίστιξη», καθώς και διάφορες μελέτες και δοκίμια όπως την «Στροφή» για το έργο του Σεφέρη. Του απονεμήθηκε το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου» το 1962.
Απεβίωσε στον Πύργο στις 25 Απριλίου 1981 (παραμονή του Πάσχα του 1981). Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Ντότα, η οποία το 1995 δώρισε το σπίτι που έμενε στον δήμο Νέας Ιωνίας με σκοπό την στέγαση του ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος».
Ποίηση
- Μεταίχμιο (1951)
- Άσματα (1953)
- Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)
- Ελένη, Δίφρος (1957)
- Η νύχτα και η αντίστιξη (1959)
- Μεταίχμιο Β΄ (1957)
- Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου (1961)
- Η ποίηση της ποίησης (1964)
- Νεκρόδειπνος (1970)[4]
- Πέτρες (1972)
- Το χρονικό (1975)
- Ο χάρτης (1977)
- Νυχτολόγιο (1978)
- Συλλογή Ι 1951-1964 (1976) και Συλλογή ΙΙ 1965-1980 (1980), όπου είναι συγκεντρωμένο το ποιητικό του έργο
- Το γκρίζο φως (1982)
- Ποιήματα για την Άννα (1999)
Μελέτες
- Τέσσερα μελετήματα για τον Σεφέρη (1984)
- Μεταίχμιο (1984)
- Χρονικό αναγνώσεων (1999, ανθολογία κριτικών κειμένων του).
Αφιερώματα περιοδικών
περ. Χνάρι, ἀρ. 3-4, Χειμώνας-Ἄνοιξη 1975.
περ. Σῆμα, ἀρ. 17, Μάιος-Ἰούνιος 1977.
περ. Ἐποπτεία, ἀρ. 51, Νοέμβριος 1980.
περ. Βυζίκι, ἀρ. 223, Ἀπρίλης-Μάης 1981.
περ. Ἀντί, ἀρ. 205, 14 Μαΐου 1982.
περ. Νέο Ἐπίπεδο, ἀρ. 11-12, Νοέμβριος 1991 – Φεβρουάριος 1992.
περ. Ἀλφειός, ἀρ. 2, Καλοκαίρι 1994.
Αυτοτελείς δημοσιεύσεις
Κίμων Φράιερ, Τοπίο θανάτου. Εἰσαγωγή στήν ποίηση τοῦ Τάκη Σινόπουλου, Μετάφραση: Νάσος Βαγενᾶς – Θωμᾶς Στραβέλης, Κέδρος, Ἀθήνα 1978.
Γ. Π. Σαββίδης, Μεταμορφώσεις τοῦ Ἐλπήνορα (Ἁπό τόν Πάουντ στον Σινόπουλο), Ἑρμῆς, Ἀθήνα 1981.
Μνήμη Τάκη Σινόπουλου, Τρεῖς διαλέξεις καί μιά συνέντευξη, Ἐπιμέλεια: Πολύκαρπος Πολυκάρπου, Ἐξώφυλλο: Νίκος Γαζέπης, Δημοτική Βιβλιοθήκη Νέας Ἰωνίας, Νέα Ιωνία, Γενάρης 1983.
Μιχάλης Πιερής, Ὁ χῶρος καί τά χρόνια τοῦ Τάκη Σινόπουλου. 1917-1981, Σχεδίασμα διο-εργογραφίας, Ἑρμής, Ἀθήνα 1988.
Μιχάλης Πιερής, Ὁ ποιητής-χρονικογράφος. Μεταμορφώσεις τοῦ ἀφηγητῆ στον Νεκρόδειπνο τοῦ Τάκη Σινόπουλου, Ἐρμής, Ἀθήνα 1988.
Δημήτρης Πλατανίτης, Τρία δοκίμια γιά τόν Τάκη Σινόπουλο, Σμίλη, Ἀθήνα 1989.
Μαρία Στεφανοπούλου, Τάκης Σινόπουλος. Ἡ ποίηση καί ἡ οὐσιαστική μοναξιά, «Πορεία», Ἀθήνα 1992.
Τάκης Σινόπουλος. Ἔνοικος τώρα τοῦ παντοτεινοῦ, κεκυρωμένος Ἀφιέρωμα. Ἐπιμέλεια: Ἠλίας Γκρής, Ἔκδοση περιοδικοῦ Ἀλφειός. Μέ τήν ὐποστήριξη τῆς Νομαρ¬χιακῆς Αὐτοδιοίκησης Ἠλείας, Πύργος 1996.
Γιά τόν Σινόπουλο, Εἰσαγωγή, ἀνθολόγηση κειμένων: Εὐριπίδης Γαραντούδης, Ἐκδόσεις Αγαῖον, Λευκωσία 2000.
Η προτομή του ποιητή υπήρχε στην πλατεία, έξω από το σπίτι του, στην οδό Τάκη Σινόπουλου στον Περισσό.
2 σχόλια