Και για να λυθούν οι απορίες από την αρχή: Millennials, όσοι είναι γεννημένοι από το 1981–1996 και «Gen Z» όσοι είναι γεννημένοι από το 1997–2012. Ε, οι μισοί Millennials είναι από το 1990 έως το 1996 και οι μισοί Gen Y είναι από το 1997 έως το 2005!
Και προφανώς αναφερόμαστε στις ηλικίες 20-35, που πραγματικά φαίνεται ότι αγαπάνε και προτιμούν την Αμοργό.
Το νησί έχει την ενέργεια αυτών των ηλικιών που την «περνάνε» και στους υπόλοιπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αιγιάλη, η οποία και με το κάμπινγκ της δίνει αυτόν τον τόνο.
Ξέρω, θα πουν αρκετοί πως είναι δυνατόν να γράψεις για την Αμοργό και να μην ξεκινήσεις από το «Απέραντο γαλάζιο» και την παραλία της Αγίας Άννας κ.τ.λ. Λοιπόν, εάν θέλετε να μπείτε έστω και λίγο στο κλίμα αυτό, θα πρέπει να θυσιάσετε 2 πράγματα: Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Στην περίπτωση που πάτε Αμοργό αυτούς τους δύο μήνες, συγγνώμη, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να νιώσετε όπως στην… ταινία. Τα πράγματα είναι άκρως αντικειμενικά, ο κόσμος πλέον είναι πολύς και τα συμπεράσματα ξεκάθαρα.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι το νησί δεν είναι όμορφο και στην καρδιά του Καλοκαιριού – το αντίθετο. Απλά, καλό είναι να ξέρει ο καθένας τι ακριβώς να περιμένει ανάλογα την περίοδο που το επισκέπτεται.
Διαμονή
Λόγω του σχήματος του νησιού, οι αποστάσεις δεν είναι αμελητέες και χρειάζεται ένας προγραμματισμός, εάν δεν μένει κάποιος κοντά στη Χώρα και κατ’ επέκταση στο μέσον του νησιού.
Υπάρχει σχετική διαθεσιμότητα, καθώς δεν είναι μικρό νησί, ωστόσο καλό είναι να υπάρξει μία κράτηση όσο γίνεται νωρίτερα από την περίοδο που θέλετε να πάτε, για να υπάρχει δυνατότητα επιλογής. Δηλαδή τώρα, καλό είναι να κλείσετε όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Το νησί
Η Χώρα του Αμοργού είναι αρκετά γνωστή και προσελκύει φυσικά τους επισκέπτες με το «φιδοειδές» σχήμα της. Μην ξαναλέμε τα ίδια – κυρίως τον Αύγουστο υπάρχει ένας συνωστισμός, ωστόσο όχι στα επίπεδα άλλων κοσμοπολίτικων νησιών.
Φυσικά και θα πάτε και στην παραλία της Αγίας Άννας για να δείτε το… φυσικό σκηνικό της ταινίας «Απέραντο Γαλάζιο», αλλά και εκεί όπως και σε άλλες παραλίες να περιμένετε αρκετό κόσμο στην καρδιά του Καλοκαιριού.
Εννοείται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάτε στην Ιερά Μονή της Παναγίας Χοζοβιώτισσας, τόσο για να μπείτε στο εσωτερικό της, αφού έχει μια πανέμορφη αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, όσο και για το εξωτερικό της, με τη θέα να σου κόβει την ανάσα.
Εάν κάνει ζέστη, καπελάκι, νεράκι και σιγά σιγά ανεβείτε τα σκαλιά. Σας περιμένουν ελαφριά πανωφόρια, στην περίπτωση που είστε ντυμένοι καλοκαιρινά, για να μπείτε στη Μονή.
Παραλίες
Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα. Δεν έχει άσχημες παραλίες η Αμοργός. Ωστόσο, με δεδομένο ότι την επισκεφθήκαμε Αύγουστο, ακολουθήσαμε μια εναλλακτική επιλογή για λιγότερο κόσμο. Αυτές οι επιλογές ήταν στα… νησάκια, απέναντι από την Αμοργό, στην Νικουριά και στην Γραμβούσσα.
Στην Αμοργό, επιλέξαμε τη Ψιλή Άμμο, (βόρεια στην περιοχή της Αιγιάλης) και τον ίδιο τον όρμο της Αιγιάλης, μόνο και μόνο για τη disco The Que, ενώ πήγαμε και στην (γεμάτη με κόσμο) Μούρος.
Τις παραλίες που βρίσκονται στα νησάκια και φυσικά πας με το βαρκάκι από απέναντι, τις συνιστούμε ανεπιφύλακτα. Ακόμη και τον Αύγουστο δεν γίνεται χαμός, σε προστατεύουν από τον αέρα και είναι εξαιρετικές.
Στη Νικουριά υπάρχουν 3 όρμοι, ο πρώτος έχει μια οργανωμένη δομή με ξαπλώστρες, όχι όμως κάτι θορυβώδες και έντονο, απλά προσφέρει τις βασικές υπηρεσίες. Στα δυτικά υπάρχουν ακόμη 2 μικρότεροι όρμοι (Νικουριά Μικρή), πανέμορφοι, ήσυχοι που μπορεί κάποιος να κάνει και γυμνισμό.
Στη Γραμβούσσα υπάρχει και εκεί μία μικρή και όχι παρεμβατική μικρή υποδομή με ξαπλώστρες, αλλά υπάρχει πάρα πολύ χώρος για να κάτσει κάποιος ελεύθερα. Μετά το εκκλησάκι υπάρχει ακόμη ένας πολύ μικρός όρμος.
Η Ψιλή Άμμος είναι μια επιλογή που χρειάζεται να περπατήσεις περίπου 15 λεπτά από μονοπάτι που ξεκινά από την Παραλία Λεβροσσός. Αυτό που λέει η λέξη αυτό θα… περιμένει κανείς.
Στην Μούρος, Ιούλιο και κυρίως Αύγουστο, κόσμος πολύς. Και όταν λέμε πολύς, λέμε πολύς. Ομορφη, δεν το συζητάμε, αλλά κόσμος πολύς (τρίτη φορά). Κατάβαση με σκαλάκια.
Τώρα, για τον όρμο της Αιγιάλης και τη disco The Que. Ακόμη και αν δεν ανήκεις στη μισή γενιά Millennials και στη… μισή γενιά «Gen Z», είναι μια επιλογή που δεν πρέπει να αγνοήσεις.
Πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, με τα όμορφα δέντρα του μαγαζιού, όπου μπορείς να βάλεις την πετσέτα σου, ναι, έχει αρκετό κόσμο από τις 12-1 και μετά που… ξυπνάει το γειτονικό κάμπινγκ, αλλά μια χαρά ποτά, ωραία μουσική, και γενικώς η αύρα είναι υπέροχη. Από τις επιχειρήσεις παραλίας που έχουν κρατήσει όλα τα θετικά και δεν έχουν πέσει στον πειρασμό όλων των αρνητικών.
Φαγητό
Φάγαμε πολύ καλά στις ταβέρνες «Το Πανόραμα», το «Σαντουράκι» και «Χορευτής» στα Θολάρια, όπου στην περιοχή υπάρχει και το κλασσικό ζαχαροπλαστείο «Ο Νικόλας».
Τώρα στην… εντελώς άλλη άκρη του νησιού, στο νότο, φάγαμε καλά στην ταβέρνα «Μαρούσω», ενώ όπως είναι κατανοητό στη Χώρα υπάρχουν πολλές – πολλές επιλογές.
Επιλέξαμε το εστιατόριο για κρέας «Μπυρ… ζολάκι», το οποίο είχε πράγματι νόστιμο κρέας, ενώ καθίσαμε στα σκαλάκια παρέα με τις γατούλες που μας έκαναν πολλές… αγάπες.
