Παρουσία του Γ.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, τίμησε το ΚΚΕ την φετινή επέτειο του Μπλόκου της Καλογρέζας, το Σάββατο 11 Μαρτίου, στο χώρο του Ηρώου που βρίσκεται στη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως, απέναντι από το δημοτικό στάδιο. Εκεί δηλαδή, στο ρέμα του Ποδονίφτη, που τον Μάρτιο του 1944 βρήκαν τον θάνατο οι 22 εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους.
Αναφέρει το ΚΚΕ στην ανακοίνωση του: «Γέμισε κόσμο για μια ακόμη χρονιά το μνημείο του Μπλόκου της Καλογρέζας στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους 22 εκτελεσθέντες κομμουνιστές, αντιστασιακούς ήρωες από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι Τομεακές Οργανώσεις Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Ν. Ιωνίας, Ηρακλείου, Ν. Φιλαδέλφειας και Μεταμόρφωσης.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με κατάθεση λουλουδιών στον χώρο των πρώην ανθρακωρυχείων στην Αλσούπολη και στη συνέχεια, ακολούθησε πορεία από την πλατεία Αναπήρων προς το χώρο του μνημείου εκτελεσθέντων στην Καλογρέζα.
Στον χώρο του μνημείου αρχικά απηύθυνε χαιρετισμό ο Αστέριος Φωτιάδης, πρόεδρος του Παραρτήματος Νέας Ιωνίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ιστορικό των γεγονότων του Μπλόκου.
Στη συνέχεια, μίλησε ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής Βορείου Τομέα. Στην ομιλία του τόνισε: «79 χρόνια μετά θυμόμαστε, εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε και συνεχίζουμε αταλάντευτα σε αυτόν τον δρόμο, του αγώνα, της ασταμάτητης πάλης για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες στη χώρα μας, για να νικήσουν οι πολλοί, οι εργάτες, οι νέοι, ο απλός λαός, κόντρα στους κηφήνες, τα παράσιτα της κοινωνίας που δεν προσφέρουν τίποτα και τρώνε από τα έτοιμα που εμείς έχουμε παραγάγει με τον ιδρώτα μας και τη ζωή μας.
Τον Μάρτη του 1944 η Καλογρέζα, μαζί με τόσες άλλες συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, την Καισαριανή, τον Βύρωνα, το Περιστέρι, την Κοκκινιά ήταν πραγματικά κάστρα της Αντίστασης. (…)Αυτό το τεράστιο κατόρθωμα στηριζόταν στο ότι το ΚΚΕ ήταν το κόμμα που είχε πρωτοστατήσει συνολικά στην Αντίσταση, όταν οι υπόλοιποι το είχαν σκάσει για το Κάιρο, απεργάζονταν και συνωμοτούσαν ενάντια στον λαό μας, αρκετοί συνεργάζονταν ανοιχτά με τον κατακτητή, άλλοι είχαν κρυφτεί περιμένοντας τις εξελίξεις, όπως έλεγαν.
Η θυσία του Μπλόκου της Καλογρέζας συμβολίζει με τον πιο ξεχωριστό τρόπο τους δύο κόσμους: Από τη μία τον αγωνιστή εργάτη, τον κομμουνιστή, που είναι δεμένος με τη δουλειά του, με τους συναδέλφους, με τη γειτονιά του. Που είναι συμπονετικός και βαθιά ανθρώπινος με τους γύρω του γιατί και αυτός ένας απλός άνθρωπος είναι, που όμως έχει συνειδητοποιήσει το χρέος του και φτάνει στην υπέρτατη θυσία, αυτή να δώσει τη ζωή του για να νικήσει το δίκιο και η αλήθεια. (…)Και από την άλλη μεριά, οι δοσίλογοι, οι χαφιέδες, που πουλάνε και τη μάνα τους και έχουν μείνει στη συλλογική μνήμη της περιοχής μας σαν το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει.
Ρωτάμε: Ναι, οι κομμουνιστές εκτελέστηκαν εκείνη τη μέρα. Ποιος νίκησε όμως τελικά; Ποιους θυμάται ο λαός μας; Για ποιον γράφει η ταμπέλα στον δρόμο “Ηρώων του μπλόκου”; (…)Η απάντηση φυσικά είναι απλή, όπως και το συμπέρασμα: Όταν ο λαός ακολούθησε, εμπιστεύτηκε τους κομμουνιστές, μεγαλούργησε, έδειξε τη δύναμή του, έκανε τους αστούς να τρομάζουν.
Σε αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Τα όνειρα όλων των πεινασμένων και όλων των αδικημένων. Αυτά υποστηρίζουμε 105 χρόνια τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το ονόμασε πως είναι “κόλλημα”. Άλλοι το λένε “ξεπερασμένο”.
Πράγματι, σταθερά και αμετακίνητα υποστηρίζουμε, ας πούμε, πως το 2023 η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν προχωρήσει τόσο πολύ που μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι, να δουλεύουμε λιγότερο και να πληρωνόμαστε ώστε να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας κι όχι να τελειώνει ο μισθός στις 15 του μήνα.
Να δουλεύουμε με ασφάλεια και όχι χωρίς στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Να δουλεύουμε σταθερά και όχι εποχικά, εργολαβικά, ευέλικτα και όπως αλλιώς έχουν ονομάσει τη σύγχρονη εργασιακή ζούγκλα.
Να ζούμε ειρηνικά με τους γύρω λαούς γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με κανέναν λαό και όχι να γίνονται τα παιδιά μας κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών.
Να έχουμε σύγχρονα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας και όχι να κλείνουν ή να ασφυκτιούν με τραγικές ελλείψεις όπως στην περιοχή μας.
Να έχουμε σύγχρονα σχολεία και παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά μας και όχι αυτήν την κατάσταση που ζούμε, ας πούμε ο μισός Δήμος Νέας Ιωνίας να μην έχει καν σταθμό, αλλού να πέφτουν σοβάδες, αλλού να μεταφέρονται παιδιά από τον Περισσό στην Αλσούπολη για να κάνουν μάθημα.
Να έχουμε ελεύθερους χώρους που να αξιοποιούνται για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, για άλλες ζωτικές ανάγκες του λαού, όπως ο χώρος του ανθρακωρυχείου που θα μπορούσε να γίνει ένας γενικότερος χώρος διαπαιδαγώγησης και αξιόλογης απασχόλησης για τη νεολαία της περιοχής (…)
Και ναι, να έχουμε σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές, να μπορεί ο λαός να πηγαίνει στη δουλειά του, στις δραστηριότητές του, στα ταξίδια του και να γυρίζει σώος στο σπίτι του και όχι να δολοφονείται όπως οι 57 συνάνθρωποί μας, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά, από την εγκληματική πολιτική όλων όσοι έχουν κυβερνήσει σε αυτήν τη χώρα. (…)
Άλλα “κολλήματα” έχουμε εμείς λοιπόν και άλλα οι υποστηρικτές του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αυτοί, δηλαδή η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, είναι αθεράπευτα “κολλημένοι” με το καπιταλιστικό κέρδος, με την εξασφάλισή του και τη διαιώνισή του (…) Σε αυτά είναι δεσμευμένοι. Τελικά, ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει και τα καυγαδάκια τους είναι για να περνάει η ώρα, ενώ όλο και πληθαίνουν οι υπεύθυνες φωνές που λένε πως μπορούμε να τα βρούμε μπροστά στις “εθνικές προκλήσεις”… Όπως τα είχαν βρει στο 3ο μνημόνιο, όταν όλοι μαζί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι ψήφισαν το χαντάκωμα του λαού. (…)
Σε όλο τον λαό μας υπάρχει η οργή για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα πριν λίγες μέρες στα Τέμπη. Μιλάμε για έγκλημα με κεφαλαία γράμματα. Όλες αυτές τις μέρες ο λαός μας, η νεολαία έχουν κονιορτοποιήσει την προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος. Με τις μαζικές κινητοποιήσεις, με απεργίες, διαδηλώσεις, με πρωτοτυπία και πολυμορφία, έχουμε βάλει τη σφραγίδα μας και συνεχίζουμε: Για να μπει στο στόχαστρο ο αληθινός ένοχος, αυτή η πολιτική, αυτό το κράτος που γεννά όλο τραγωδίες για τον λαό και αμύθητα πλούτη για τους καπιταλιστικούς ομίλους.
Συνεχίζουμε: Την Τρίτη στις 7 το απόγευμα στην πλατεία Σημηριώτη πρωτοστατούμε στη συγκέντρωση των σωματείων, των φορέων του δήμου. Είμαστε κάθε μέρα σε αγωνιστική ετοιμότητα, κάνοντας πράξη ότι το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί. (…)
Καλούμε τον λαό μας να σκεφτεί καλά: Το σύστημα που ζούμε θα γίνεται όλο και πιο εχθρικό απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου, σε αυτούς που δεν τα έχουν βρει έτοιμα. Η κάθε κυβέρνηση θα γίνεται όλο και πιο επιθετική στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα.
Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε, δεν είναι ούτε παντοδύναμοι ούτε ανίκητοι. Μπορούμε να δυναμώσουμε το ΚΚΕ, γιατί έτσι οι εργάτες δυναμώνουν τη δύναμή τους. Για να πιέσουμε πιο αποφασιστικά να έχουμε κατακτήσεις, για να μη μένουν στο σκοτάδι τα αλλεπάλληλα εγκλήματα, για να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα πιάνει τους αστούς από το σβέρκο και θα τους καθίζει στο σκαμνί. (…)
Ισχυρό ΚΚΕ, λοιπόν! Γιατί θέλουμε να δυναμώσουν οι εστίες αντίστασης, να ενωθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι ανατροπής. Γιατί, ναι, οι νεκροί μας είναι τα κέρδη τους, αλλά οι ζωντανοί θα τους πάρουμε αμπάριζα και αυτό είναι η καλύτερη τιμή και για τους νεκρούς μας, για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες τραγωδίες. Το αληθινό “Ποτέ Ξανά” λοιπόν θα το πει ο λαός».
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων. Εκ μέρους του ΚΚΕ, στεφάνι κατέθεσε, εν μέσω χειροκροτημάτων και συνθημάτων, ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Επίσης, ο Νίκος Σταματόπουλος, γραμματέας της ΤΕ Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ, η Κατερίνα Γκούλιου, εκ μέρους του ΤΣ Βορειοδυτικής Αθήνας της ΚΝΕ, ο Γιώργος Χαμαλίδης, γραμματέας της ΚΟΒ Καλογρέζας του ΚΚΕ, ο Θοδωρής Χαμαλίδης, εκ μέρους των συγγενών και απογόνων των αγωνιστών του Μπλόκου, ο Αστέριος Φωτιάδης, πρόεδρος του Παραρτήματος Νέας Ιωνίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ο Σάββας Παρλιάρος, επίτιμος πρόεδρος του Παραρτήματος Μεταμόρφωσης της ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ και μαχητής του ΔΣΕ και ο Νίκος Αθανασίου, πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Νέας Ιωνίας και Πέριξ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών και ενός λεπτού σιγή». «Οι μαχητές του μπλόκου δε λύγισαν ποτέ», καταλήγει η ανακοίνωση του ΚΚΕ.
