Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Ελευθερούπολη, συνοικία της Νέας Ιωνίας στις 14 Μαρτίου 1934. Ήταν παιδί Πόντιων προσφύγων και μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του Παναγιώτης, με καταγωγή από την Κερασούντα και συγκεκριμένα την Πουλαντζάκη, ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός. Η μητέρα του Μαρία, με καταγωγή από το Ακ Νταγ Μαντέν, τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Εκτός από τον αθλητισμό, λάτρευε και το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο, παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και ηθοποιός του θεάτρου από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.
Το 1970 ίδρυσε τον δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, μετά από απουσία 24 ετών, ήταν το 1995 στην ταινία Με τον Ορφέα τον Αύγουστο του Γιώργου Ζερβουλάκου.
Στα τέλη του 2005 εξέδωσε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα» και διοργάνωσε εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την προώθηση του έργου του. Η ιδέα για το βιβλίο δημιουργήθηκε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό Εικόνες.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Αιωνία του η Μνήμη.
