Συνέντευξη στον Τάσο Τατάρογλου – Η είδηση προκάλεσε ένα ξάφνιασμα. Ο Νώντας Σπυρόπουλος, οδοντίατρος για δεκαετίες στο Ηράκλειο Αττικής, με έντονη συμμετοχή στα κοινά μέσα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με μία εξαιρετική πορεία στον τομέα της οινοποιίας στην Αρκαδία, θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη «Ηράκλειο Ανθρώπινη Πόλη» και επικεφαλής τον Δήμαρχο Νίκο Μπάμπαλο.
Ξάφνιασμα, γιατί οι δύο τους, ήταν αντίπαλοι και επικεφαλής διαφορετικών παρατάξεων στις δημοτικές εκλογές του 2010. Ο Νώντας Σπυρόπουλος μιλά στο zonews.gr και γι΄αυτό, αλλά και για πολλά άλλα θέματα.
Η ελεύθερη συζήτηση (γιατί ουσιαστικά αυτό είναι το κείμενο που ακολουθεί και όχι τόσο μία κλασσική συνέντευξη), ξεκίνησε λίγο σαν τηλεοπτικό σποτ.
Αφού χαιρετηθήκαμε, καθόμαστε και σχεδόν ταυτόχρονα, ακουμπάμε και οι δύο στο τραπέζι τα φυλλάδια/κείμενα που είχε εκδώσει το 2010 ως υποψήφιος δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής.
Βλέπουμε το ένας τα -ίδια- φυλλάδια του άλλου, βάζουμε τα γέλια και ξεκινάμε.
Ερ.: Κύριε Σπυρόπουλε, διαβάζω εδώ σ ένα φυλλάδιό σας του 2010 το μήνυμα σας. Γράφετε «δεν είμαι επαγγελματίας της πολιτικής, ούτε μέχρι σήμερα είχα κάποια κυβερνητική θέση. Όμως στη διαδρομή της επιστημονικής και επαγγελματικής μου πορείας απέκτησα σημαντικές εμπειρίες τις οποίες φιλοδοξώ, αν οι Ηρακλειώτες με εμπιστευθούν, να μεταφέρω και στην πόλη μας για τη νέα πορεία της». Ισχύει αυτό και σήμερα για εσάς;
Νώντας Σπυρόπουλος: Δεν αλλάζω ούτε κόμμα (γέλια).
Ερ.: Πως βλέπετε όμως σήμερα το τοπίο;
Νώντας Σπυρόπουλος: Δυστυχώς φαίνεται ότι κυριαρχούν οι άνθρωποι που θέλουν να πάρουν και όχι να δώσουν. Η πολιτική είναι προσφορά. Εγώ έτσι την νοιώθω. Ίσως έχω μία άποψη ρομαντική. Αλλά έτσι νοιώθω καλά, έτσι προχωράω.
Κοίταξε, το Ηράκλειο έχει παρελθόν, έχει παρόν, έχει και μέλλον. Κοίταζα το πρόγραμμα του 2010 που είχα ως υποψήφιος δήμαρχος. Είχα βάλει ως προτεραιότητα την αγορά του Κτήματος Φιξ, καθώς και την κατασκευή της λεωφόρου Ηρακλείου. Τη διάνοιξη της Κύμης και την υπογειοποίηση του άξονα της Μαρίνου Αντύπα.
Ερ.: Τελικά μετά από τόσα χρόνια, τα μεγάλα θέματα… δεν φεύγουν, είναι εδώ, λίγο πεισματάρικα.
Νώντας Σπυρόπουλος: Έτσι, έτσι, ακριβώς. Ένοιωσα λίγο μία πρόκληση όταν είδα τις μισές παρατάξεις στο Ηράκλειο να είναι απέναντι στο να πάρει ο δήμος Ηρακλείου την ιδιοκτησία του Κτήματος Φιξ.
Η τιμή με την οποία αποκτήσαμε αυτά τα 28 στρέμματα, είναι εξαιρετική και έπρεπε να το αγοράσουμε, γιατί αλλιώς θα το χάναμε. Δεν πρέπει να χάνονται τέτοιες ευκαιρίες, γιατί φεύγουν και δεν ξανάρχονται.
Να σας φέρω ένα παράδειγμα. Το 1982 – 1986 που ήμουν δημοτικός σύμβουλος, κάτω από τις γραμμές του τρένου, πίσω από το σημερινό δημαρχείο, υπήρχε ένα μεγάλο οικόπεδο.
Είχαμε συνεννοηθεί με τους ιδιόκτητες να τους δώσουμε έναν όροφο παραπάνω και να πάνε στο πίσω μέρος και να γίνει μία μεγάλη πλατεία εκεί. Τελικά κυριάρχησαν οι γκρίνιες, οι διαφωνίες, το ένα το άλλο, δεν έγινε τίποτα, δεν προχώρησε. Χτισμένα όλα τώρα, χάσαμε την ευκαιρία να έχει μια μεγάλη πλατεία και η κάτω πλευρά των γραμμών.
Άλλο παράδειγμα. Τότε, εκείνη την εποχή, υπήρχαν ακόμη ελεύθεροι χώροι. Μπορούσαμε να στεγάσουμε τα συνεργεία του Δήμου και με υπόγεια κατασκευή. Χάθηκαν οι ευκαιρίες.
Να φέρω ως παράδειγμα και τη διάνοιξη της Κύμης που θα κάνει όλο το Ηράκλειο να ανασάνει από την κυκλοφορία, ιδίως το Παλαιό Ηράκλειο. Φυσικά και όλοι μας θέλουμε να πετύχουμε τη καλύτερη δυνατή λύση με την όσο γίνεται μεγαλύτερη κάλυψη του δρόμου.
Εδώ όμως βλέπουμε ότι γίνεται προσπάθεια να μπουν συνειδητά εμπόδια με σκοπιμότητες. Αντί να πάμε σε μια διαδικασία σύνθεσης και να βρεθεί μία λύση, πηγαίνουν κάποιοι σε μία προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης. Αποτέλεσμα; Το Ηράκλειο να συνεχίζει να ταλαιπωρείται με τα κυκλοφοριακά φορτία.
Το ίδιο και με την υπογειοποίηση του άξονα της Μαρίνου Αντύπα. Πάλι κάποιοι πάνε να εκμεταλλευτούν πολιτικά το θέμα.
Πιστεύω όμως ότι μπορώ να παίξω έναν ρόλο συνεννόησης με τους άλλους χώρους.
Ερ.: Υπάρχει περιθώριο; Π.χ. στην υπόθεση του Κτήματος Φιξ, είδαμε όλες τις διακυμάνσεις απ’ όσους ήταν αντίθετοι στο να το αγοράσει ο Δήμος Ηρακλείου. Από πολιτισμένες διαφωνίες και επιχειρήματα, αλλά μέχρι και άγαρμπα ψέματα ότι δήθεν ο Δήμος Ηρακλείου δεν είχε συζητήσει ποτέ να πάρει δάνειο για να αποκτήσει το Κτήμα Φιξ. Είναι εφικτή μία τέτοια προσπάθεια;
Νώντας Σπυρόπουλος: Κοίταξε, εάν δεν το επιχειρήσουμε αυτό σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, που είναι προνομιακός χώρος συνεννόησης, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.
Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε σε τοπικά προβλήματα. Θεωρώ καθήκον μου να παλέψω να υπάρξουν συναινέσεις.
Ερ.: Μήπως αυτό είναι υπερβολικά ρομαντικό, όπως και εσείς ο ίδιος είπατε στην αρχή;
Νώντας Σπυρόπουλος: Να σου πω ένα περιστατικό. Την περίοδο 2009 – 2014, που ήμουν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Ηρακλείου, είχε έρθει μία πρόταση να εξετάσουμε τα περιθώρια συγχωνεύσεων μερικών δημοτικών σχολείων και γυμνασίων. Πριν τη συνεδρίαση μίλησα με τους διευθυντές των σχολείων.
Το 90% μου είπε «κύριε Σπυρόπουλε, οπωσδήποτε πρέπει να γίνει αυτό. Κάθε Σεπτέμβριο “σκοτωνόμαστε” να πάρουμε τα παιδιά του ενός ή του άλλου. Έχουμε 90-100 παιδιά και θα μπορούσαμε να έχουμε το 1/3 των εξόδων και να έχουμε πολύ πιο καλές συνθήκες για τα παιδιά. Τότε στο Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισαν όλοι κατά. Μόνο εγώ, ψήφισα υπέρ.
Είχαν έρθει τότε οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης μου και μου έλεγαν «μα είναι όλοι οι σύλλογοι γονέων κατά, τα κόμματα» κ.τ.λ. Τους λέω, δεν με ενδιαφέρει αυτό. Μπορείτε ελεύθερα να ψηφίσετε ότι θέλετε. Και τελικά ήμουν ο μόνος που ψήφισε υπέρ. Λένε ότι η μοναξιά είναι κακό πράγμα. Εγώ αισθάνθηκα πολύ καλά όμως τότε.
Ερ.: Άρα είναι θέμα πολιτικού κόστους;
Νώντας Σπυρόπουλος: Δεν ξέρω, μπορεί. Το σίγουρο πάντως είναι ότι πρέπει να πολεμήσουμε τον λαϊκισμό. Πρέπει να βλέπουμε την μεγάλη εικόνα. Όχι μόνο της πόλης μας, αλλά και της πατρίδας μας. Μέσα απ’ αυτό εγώ θα πορευτώ.
Ερ.: Σας εύχομαι το καλύτερο, αλλά π.χ. εάν κάποιος έχει ως μοναδικό σκοπό να πάει το ποσοστό του από το 7%-8% στο 12%-13% και αυτό είναι ο υπέρτατος στόχος για αυτόν και δεν βλέπει τίποτα άλλο μπροστά του, πως μπορεί να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας;
Νώντας Σπυρόπουλος: Εντάξει, το καταλαβαίνω αυτό, αλλάζουν οι εποχές. Παλαιότερα οι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν σαφώς πιο ρομαντικοί. Τώρα υπάρχουν φαινόμενα εξανδραποδισμού, υπάρχει ένας πόλεμος για να πάρει ο ένας τη θέση του άλλου. Δεν προχωράει όμως έτσι η κοινωνία.
Θέλω όμως να πω και κάτι άλλο. Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι κάτι στατικό. Εξελίσσεται. Εγώ γνωρίζω ανθρώπους που είναι πολύ καλοί γνώστες του θεσμού. Θα παίρνω feedback από αυτούς. Θα μπορούν να συμβάλουν στην εξέλιξη του Δήμου Ηρακλείου. Είναι ποιοτικοί άνθρωποι.
Ερ.: Άκουσα δηλώσεις σας ότι ποντάρετε και στη συμμετοχή των πολιτών. Και εκεί όμως δεν είναι τα πράγματα πολύ δύσκολα;
Νώντας Σπυρόπουλος: Έχεις δίκιο, αλλά τελικά υπάρχουν 2-3 στρατηγικοί στόχοι για τους οποίους πρέπει να παλέψεις. Δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών.
Πρέπει να κάνεις τους πολίτες να αγαπήσουν την πόλη τους. Να τους μάθεις την ιστορία της και στη συνέχεια να τους κάνεις συμμέτοχους σε μία πορεία.
Ερ.: Θέλω λίγο να επανέλθουμε στο παρελθόν, αλλά και να το συνδέσουμε με το παρόν. Όταν ανακοινώσατε ότι θα είστε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του νυν Δημάρχου, του Νίκου Μπάμπαλου, δεν σας είπε κανείς, πως πήρατε αυτήν την απόφαση, αφού ήσασταν αντίπαλοι το 2010 και είχατε συγκρουστεί;
Νώντας Σπυρόπουλος: Ναι, μου είπε κάποιος «μα από τον Νίκο τον Μπάμπαλο έχασες τις εκλογές». Εγώ του απάντησα, «κοίταξε να δεις. Οι διαδικασίες να υπάρξει μία ενιαία υποψηφιότητα από τον τότε χώρο του ΠΑΣΟΚ και να ήμουν εγώ υποψήφιος, είχαν ξεκινήσει την άνοιξη του 2010. Ωστόσο πέρασαν οι μήνες χωρίς να υπάρξει κάποια ουσιαστική διεργασία και 28 Αυγούστου με παίρνουν από το κόμμα και μου λένε να κατέβω.
Είχε χαθεί όμως πολύτιμος χρόνος. Τον Αύγουστο ο Νίκος είχε ανακοινώσει τα πάντα. Δεν τον κατηγορώ. Δεν έχω προσωπικό θέμα, λειτουργώ πάντα πολιτικά».
Οι άνθρωποι του Πολιτισμού και ο αθλητισμός
Η κουβέντα κυλάει και ο Νώντας Σπυρόπουλος την πηγαίνει μόνος του στο θέμα των ανθρώπων του Πολιτισμού στην πόλη, αλλά και στο κομμάτι του αθλητισμού:
Νώντας Σπυρόπουλος: Στο Ηράκλειο, όπως σε κάθε πόλη, υπάρχουν οι άνθρωποι του Πολιτισμού. Ζωγράφοι, μουσικοί, λογοτέχνες. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους καταγράψουμε, να τους δώσουμε έναν στόχο – και πιστεύω πρέπει να τους δώσουμε έναν χώρο. Δεν εννοώ εκδηλώσεων. Εννοώ χώρο συναντήσεων, να επικοινωνούν μεταξύ τους, και έχω στο μυαλό μου έναν τέτοιο χώρο, να γίνει ένα πολιτιστικό στέκι. Υπήρχαν φίλοι μου, που δυστυχώς έχουν φύγει από τη ζωή, που έχουν δώσει το σπίτι τους στο Δήμο Ηρακλείου. Έχω κάτι στο μυαλό μου για να το προχωρήσουμε.
Η δουλειά που έχει γίνει στη Νέα Ιωνία με το Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης «Τάκης Σινόπουλος» είναι εξαιρετική. Έχει γίνει μια τρομακτική δουλειά για το 1821 και την ποίηση. Έχουν ηχογραφήσει ποιητές που απαγγέλλουν Ρίτσο κ.τ.λ.
Για τον αθλητισμό, είμαι ένθερμος οπαδός της λογικής να υπάρξει στενότερη συνεργασία με τα αθλητικά σωματεία της πόλης. Θα μπορούσαμε να κάνουμε προγραμματικές συμβάσεις με αυτούς τους φορείς και να ενισχύσουμε έτσι τον αθλητισμό και θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή.
Η πολιτική πορεία και η επιχειρηματικότητα
Η συζήτηση πάει στην επιχειρηματικότητα, στην οινοποιία, αλλά επειδή υπήρχε και παράλληλα η πολιτική πορεία στο ΠΑΣΟΚ, η κουβέντα παίρνει τη μορφή αφήγησης.
Νώντας Σπυρόπουλος:Το 1985 είδα ότι η πολιτική πραγματικότητα δεν είχε τη μορφή που είχε το όραμά μου και έκανα μία πολιτική αποχώρηση. Στο ζενίθ της δύναμης του ΠΑΣΟΚ, ήμουν γραμματέας της ισχυρότερης Νομαρχιακής του κόμματος, αλλά παραιτήθηκα. Όμως, να είμαστε ξεκάθαροι. Ποτέ δεν είπα ότι το ΠΑΣΟΚ μου χρωστάει. Εγώ του χρωστάω. Έμαθα να έχω μία ιδιαίτερη πολιτική σχέση με 1000 ανθρώπους, με μόνο συνδετικό κρίκο την ιδεολογία μας και την άποψή μας.
Έμαθα, γνώρισα, ταξίδεψα, εμπλούτισα τις θέσεις μου και απ’ όλο αυτό το πράγμα, είπα το 1986 ότι θα κάνω πραγματικότητα την Περιφερειακή Ανάπτυξη, με την επιχειρηματικότητα και προχώρησα στο Κτήμα Σπυρόπουλου.
Αν δεις πόσα χρήματα έχει λάβει απ’ αυτήν την δραστηριότητα το κράτος από φόρους, από εισφορές των εργαζομένων, οι αμπελοκαλλιεργητές…
Αυτήν τη στιγμή το κρασί μας είναι σε 14 πόλεις του εξωτερικού. Και το κρασί δεν “αποσυναρμολογείται” στην κουζίνα. Πάει πάνω στο τραπέζι, στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και λέει Κρήτη, Πελοπόννησος, Μαντινεία, αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Μπορεί ποσοτικά να μην είναι π.χ. όπως το λάδι, αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα άλλα προϊόντα δεν έχουν την ξεκάθαρη ελληνική ορατότητα που έχει το κρασί. Είναι η ναυαρχίδα, το τρένο που μπορούν να μπουν πάνω και άλλα ελληνικά τρόφιμα.
Δούλεψα 12 χρόνια στο Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου (Σ.Ε.Ο.), είπα ότι πέρα από την δική μου εταιρεία πρέπει να προσφέρω και στον κλάδο. Εκεί ήμουν με τον Γιάννη τον Μπουτάρη, έναν εκπληκτικό άνθρωπο, φοβερό τύπο, καινοτόμο, δημιουργικό, με γνώσεις, με άποψη. Ποτέ δεν μίλησε για τη δική του εταιρεία. Ποτέ. Που θα μπορούσε να μπει και να το κάνει, σε διάφορες ευκαιρίες. Και βοήθησε πολύ το ελληνικό κρασί.
Ερ.: Πως θα κλείσουμε αυτήν τη συζήτηση;
Νώντας Σπυρόπουλος: Όπως είπαμε, δεν είμαι επαγγελματίας της πολιτικής. Όμως στην επιστημονική και επαγγελματική διαδρομή μου απέκτησα γνώσεις, εμπειρίες, και την πεποίθησή ότι ο Δήμος είναι προνομιακός χώρος για τις απαραίτητες συναινέσεις, τη συλλογικότητα, τη συνεργασία τη συμμετοχή των πολιτών, που δεν πρέπει να τους φανατίζουμε και να υψώνουμε τείχη ανάμεσα τους.
Στο σταυροδρόμι που βρίσκεται η πόλη μας απαιτούνται, συναντίληψη, εφικτές προτάσεις, σοβαρός σχεδιασμός, έλεγχος, αξιολόγησή και λογοδοσία και προ πάντων αξιοκρατία. Σε αυτό τον αγώνα για την νέα πορεία του Ηρακλείου δηλώνω παρών.
