Ηράκλειο Αττικής : Oldies μέρος Α’
Μία βόλτα στα παλιά σπίτια του Ηρακλείου Αττικής. Από την Αγία Τριάδα, στην Καναπίτσα, στο κέντρο της πόλης, στο Άνω Ψαλίδι, στην Παναγίτσα, στη λεωφόρο Ηρακλείου, στα Τρία Αστέρια, στην Πρασίνου Λόφου…
Να θυμηθούμε λίγο το Ηράκλειο Αττικής από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, όπως το περιγράφει η Δήμητρα Κουντή:
«Μετά τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο που κατέστρεψε την ελληνική επαρχία, όπως η υπόλοιπη Αθήνα, έτσι και το Ηράκλειο δέχθηκε κατοίκους από όλη την Ελλάδα.
Στις 27/11/1948 η Κοινότητα Ηρακλείου αναγνωρίζεται σε Δήμο. Είχε προηγηθεί η κατάργηση του οικισμού Άνω Ηράκλειον (16/10/40) και η υπαγωγή της Κοινότητας στην Αττική (26/7/43).
Στο προάστιο δημιουργείται βιομηχανική και βιοτεχνική περιοχή (στο τετράγωνο Πολυτεχνείου, Ηρακλείου, Β. Ηπείρου, Πεύκων) που συνοδεύεται από τον ερχομό νέων εργατών. Τουλάχιστον 50 βιομηχανικές μονάδες στεγάζονται στην περιοχή (κυρίως φαρμακοβιομηχανίες και κλωστοϋφαντουργίες – το φουγάρο της Σαΐτας σώζεται μέχρι σήμερα).
Από το ’51 μέχρι το ’81 ο πληθυσμός του Ηρακλείου ανά δεκαετία σχεδόν διπλασιάζεται. Οι νέοι κάτοικοι κατάγονται από την Πελοπόννησο, την Ήπειρο (εγκαθίστανται στο Βορειοανατολικό Ηράκλειο, όπου δίνουν το όνομά τους στην περιοχή Ηπειρώτικα), την Κρήτη (εγκαθίστανται κυρίως στο Κάτω Ψαλίδι) τις Σέρρες, τη Ρούμελη, τη Θεσσαλία και αλλού.
Τη δεκαετία του ’50 ο Πράσινος Λόφος κτίζεται από θύματα και αναπήρους πολέμου, οι οποίοι αρχίζουν να ανοικοδομούν το ναό της Παναγίας το 1955.
Το 1957 επαναλειτουργεί ο σταθμός του τρένου που αυτή τη φορά ενώνει το Ηράκλειο όχι μόνο με την Αθήνα αλλά και με τον Πειραιά.
Το 1958 ο Δήμος συνδέεται με δίκτυο ύδρευσης και το 1963 με δίκτυο αποχέτευσης.
Το 1964 ο Επιμορφωτικός Σύλλογος Ηρακλείου συστήνει τη Δημοτική βιβλιοθήκη και μικρή μπάντα.
Στον εκπαιδευτικό τομέα, η πρώτη προσπάθεια για τη δημιουργία υποδομής μέσης εκπαίδευσης έγινε το 1972, όταν κατασκευάστηκε το συγκρότημα των σχολείων στην οδό Πεύκων, το οποίο φιλοξένησε τα περισσότερα Γυμνάσια και Λύκεια του Δήμου για δεκαετίες, έως ότου απέκτησαν τα δικά τους κτίρια».
Γράφει όμως και για το Ηράκλειο της Κατοχής: «Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το Ηράκλειο μετατράπηκε σε ελεγχόμενη ζώνη, ως χώρος αποθήκευσης καυσίμων, κάλυψης αρμάτων μάχης και οχημάτων. Για το λόγο αυτό, περιφράχθηκε με συρματοπλέγματα ένας ευρύτατος χώρος της περιοχής του κεντρικού Ηρακλείου μέσα στον οποίο κατασκευάστηκαν ορύγματα με κεκλιμένες παρειές, έτσι ώστε γερμανικά οχήματα και καύσιμα να μην είναι άμεσα ορατά από τα αεροπλάνα.
Το κεντρικό φυλάκιο βρισκόταν στην οδό Αναμορφώσεως (σημερινή οδός Μελίνας Μερκούρη), εκεί που έρεε το ρέμα Κουντουριώτου. Από το σημείο αυτό το συρματόπλεγμα περνούσε δυτικά στο λόφο της Αγίας Τριάδας, συνέχιζε νοτιοανατολικά, ακολουθώντας την κοίτη του ρέματος, και έφτανε στη σημερινή οδό Ωραιοπούλου, στο ύψος της οδού Τερψιχόρης.
Στο σημείο αυτό, υπήρχε άλλη μία είσοδος με σκοπιές για τον έλεγχο των εισερχομένων. Το συρματόπλεγμα κατευθυνόταν ανατολικά, βρίσκοντας μία ακόμα είσοδο επί της σημερινής οδού Καραγιώργη, στο ύψος της πλατείας Όθωνος.
Συνέχιζε ανατολικά μέχρι την οδό Φιλοθέης, όπου και εκεί υπήρχε φυλάκιο. Ακολουθούσε την οδό Φιλοθέης βόρεια ως το ανατολικό μέρος της Πρασίνου Λόφου, έστριβε δυτικά από το σημείο που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Παναγίτσας και συνεχίζοντας την ίδια κατεύθυνση έφτανε στην οδό Πρασίνου Λόφου, όπου υπήρχε άλλο ένα φυλάκιο. Το τελευταίο φυλάκιο ελέγχου εισερχομένων-εξερχομένων βρισκόταν στην οδό Πολυτεχνείου στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το γήπεδο του Τυφώνα. Τελικά με την ίδια κατεύθυνση το συρματόπλεγμα κατέληγε στην κεντρική είσοδο της οδού Αναμορφώσεως».
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Δήμητρας Κουντή “Το Ηράκλειο Αττικής μεταξύ μύθου και Ιστορίας” ΕΔΩ στο archaiologia.gr, κείμενο που αναφέρεται στο Ηράκλειο από τα αρχαία χρόνια, φυσικά την Βαυαρική αποικία και φτάνει μέχρι το σήμερα.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Απλά πατήστε πάνω σε κάθε φωτογραφία για μεγάλη ανάλυση
Διαβάστε επίσης στο zonews.gr – Κτήμα Φιξ στο Ηράκλειο Αττικής: Από το 1850 στο 2021…
3 σχόλια