Είπαμε ένα πιούμε ένα φραπεδάκι στον ήλιο κι έχουν ανοίξει οι ουρανοί ρε φίλε, τη γκαντεμιά του μέσα!
Εκτός πια κι αν έχουν μηχανευτεί κάνα αστροπελέκικο σχέδιο πάλι του στυλ «πλωτά νοσοκομεία για τους τουρίστες», να ‘χουμε πλωτά καφέ, σουβλατζίδικα και τσιπουράδικα ούτως ειπείν, γι’ αυτό και κλείσαν και το κέντρο στ’ αυτοκίνητα…
Νέα Βενετία παιχταρά μου… θα τα φάμε μια χαψιά απ’ τους μακαρονάδες τα τουριστάκια!
(Ή μήπως… Νότια Βενετία;)
(Ή μήπως Ανατολική Κωνσταντινούπολη;)
Εξάλλου ως γνωστόν αν… τσακίσεις τον χάρτη όλα μπερδεύονται… γλυκά. Η μια περιοχή πέφτει στην άλλη, η μια χώρα στην άλλη, η μία ήπειρος στην άλλη Ήπειρο (με εξαίρεση βέβαια τη North Macedonia που εκεί ο ράφτης έχει βάλει κουμπί και σκαλώνει το εθνόσημο με την Παναγιά-Βεργίνα και δεν τσακίζει τιμημένε μακεδονομάχε μου)…
Εντάξει, μην το κουράζουμε με τη Νότια Ζηλανδία όμως…Έφυγε ένα αμοντάριστο στη συνέντευξη του Κυριάκου στη Μάρα, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Συμβαίνουν αυτά στις… ζωντανές εκπομπές. (Στις μαγνητοσκοπημένες απολύεται το επιτελείο των επικοινωνιολόγων αλλά αν σκεφτείς ότι σε έβγαλε πορθυπουργό…)
Αλλού ήταν όμως το ψωμί στη συνέντευξη και το ξέρουμε όλοι γιατί την είδαμε όλοι (είχε και Master Chef μετά)…
(Άσε που τον Τσίπρα με τις προτάσεις του και να ΄θελες να τον δεις δεν τον έδειχνε και κανένας -μην πάνε και κερατιάτικα τα ‘μμυριάκια που πέσανε στα κανάλια…)
Σιδέρωνα κι εγώ τη στολή του στεφανιού μου που λες για τον Έβρο κι έμεινα με το υπ’ ατμόν στο χέρι (ααααχ, πέστο και ξαναπέστο). Σου λέει ο Κυριάκος: «Δεν εκτιμώ ότι συνέβη τίποτα» βρε Μάρα μου (το «βρε Μάρα μου είναι δικό μου, αλλά αυτό ήταν το κλίμα της συνέντευξης)…
Εμ, δε μου το ‘λεγες βρε Πορθυρπουργέ που ‘φαγα μια μέρα να γυαλίζω τα φουσεκλίκια του χαΐβανου που ψήφισε Μπογδάνο;
Το ‘χε πει βέβαια κι ο Δένδιας ότι «δε θα σκοτωθούμε για μερικά μέτρα» αλλά μετά έκανε διάβημα. Τι να πιστέψεις τώρα;
Είναι σαν τα εκατομμύρια που σου λένε ότι θα δοθούν για την κρίση του κορονοϊού. Δις από δεξιά, δις από αριστερά, δις απ’ έξω, δις στους μέσα-μέσα… Νούμερα, κόντρα νούμερα και ματανούμερα…
Έχω να μπερδευτώ τόσο πολύ με αριθμούς από το 2009 που ψάχναμε πόσο ήταν το έλλειμμα… Ε μετά μπήκαμε στα μνημόνια, άστα τώρα, μην κάνω τώρα τέτοιες δυσοίωνες συνδέσεις…
Εγώ θα διαλέξω την αλεγρία (βοηθάνε βέβαια και τα ‘μμυριάκια) του Αυτιά. Σου λέει (επί λέξει) ο έγκριτος δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ: «Ένας ο οποίος παίρνει τώρα 650 ευρώ, εάν δουλέψει 15 μέρες, ο εργοδότης θα του δώσει 325, έρχεται το (φανταστικό, παμμέγιστο και γ@μώ τα κράτη, θέλει 35 ml σάλια η κανονικόπιτα) κράτος και του λέει, εγώ θα σου συμπληρώσω άλλα 195 για να φτάσεις τα 650»!!!! (325+195=520!!!)
Αμ πως! Αυτός είναι master chef γατάκι Κοντιζά…
Θα του στείλω το μπουγιουρντί μου απ’ την εφορία να το μαγειρέψει κι αυτό… Δεν ξέρω γιατί σ’ εμένα δεν πετυχαίνει ποτέ!
(Το… λάδι τρούφας ίσως;)
Fine dining λέμε…
Έσωσε κόσμο και κοσμάκη το ΕΣΥ στην καραντίνα και τώρα… βουρ στην κανονικόπιτα ο ιδιωτικός τομέας να πουλήσει υψηλή τεχνογνωσία και εκλεκτές υπηρεσίες…
«Επιστροφή στην κανονικόπιτα», είπε χασκογελώντας ο Κυριάκος για τις κινητοποιήσεις των απολυμένων στους ΟΤΑ έξω απ’ το δημαρχείο της Θεσσαλονίκης… (θέλει και 7 οκάδες θράσος η συνταγή…)
Και για να απογειωθεί κανονικά θέλει και σαδισμό, αλαζονεία και βέβαια ρατσισμό. Η Αμερική φλέγεται για ακόμη μια φορά μετά από την ωμή δολοφονία ενός 46χρονου αφροαμερικανού από λευκό αστυνομικό.
Στο βίντεο που ανέβηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο αστυνομικός στη Μινεάπολι έχει βάλει το γόνατό του στο λαιμό του θύματος και πιέζει επίμονα μέχρι το τελευταίο «Ι can’t breathe». Οι…συνάδελφοι παρακολουθούν με το χέρι στην τσέπη…
«Μην είστε τόσο ευγενικοί» είχε προτρέψει τους αστυνομικούς σε ομιλία του ο Τράμπ, του οποίου είναι οπαδός ο δολοφόνος. Το θύμα, ο Τζορτζ Φλόιντ, δεν αντιστάθηκε και ήταν άοπλος…
Κι ο Βασίλης Δημάκης δεν είχε καλάσνικοφ…
Αναγκάστηκε να το παραδεχτεί το δικό μας Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Μετά την όλη κατακραυγή μάζεψε τις συκοφαντικές ανακοινώσεις και έκανε δεκτό το αίτημα του κρατούμενου φοιτητή να επιστρέψει στο κελί και στη σχολή του.
Θα ήταν, είναι, μια αίσια έκβαση, εν τέλει. Θα ήταν καλύτερα να μη χρειαζόταν απεργίες πείνας και δίψας για να ‘χεις πρόσβαση στα γράμματα…
Όχι άλλο «Ι can’t breath»
Βάντα Κακιοπούλου
ΥΓ: Βye-Bye καλέ μας κύριε Τσιόδρα: «Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…» (Αυτό είναι όντως Ελύτης)
