Δεν είναι κάτι νέο η εργοδοσία θορυβημένη από τη δράση και την αγωνιστική στάση πρωτοπόρων συνδικαλιστών απέναντι στη συνεχή επίθεσή της στα δικαιώματα των εργαζομένων να προχωρά σε τέτοιου είδους κινήσεις για την απομάκρυνση των “ενοχλητικών” φωνών για τα συμφέροντά της. Το ταξικό εργατικό κίνημα πάντα έμπαινε στο μάτι τους και θα συνεχίσει να το κάνει παρά τις απειλές και τις απολύσεις.
Οι εργαζόμενοι μέσα από τις κινητοποιήσεις τους, μεταξύ των οποίων και μία 24ωρη απεργία στις 8 Σεπτέμβρη στη Συνεταιριστική Φαρμακαποθήκη (ΣΥΝΦΑ) στον Άλιμο, όπου δούλευε ο απολυμένος συνδικαλιστής, κατάφεραν να πιέσουν τη διοίκηση να επανεξετάσει το θέμα.
Φυσικά, σε κάθε παρόμοια περίσταση το καλό είναι ότι φαίνονται πολλά και κυρίως ο ρόλος και η στάση που κρατάει ο καθένας…
Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, η εργοδοσία βρήκε έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους της στο πρόσωπο του μέλους της διοίκησης του ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ εν ονόματι «Σπύρος Βανδώρος», ο οποίος φιγουράρει στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο μας. Προοδευτικός κι αυτός…
Η στάση του συγκεκριμένου και ο ζήλος του να υπερασπιστεί την απόφαση της εργοδοσίας να απολύσει τον εργαζόμενο συνδικαλιστή είναι χαρακτηριστική. Θα του προτείναμε να το πάρει αλλιώς, αλλά έχει καρφωθεί ήδη. Όχι, βέβαια, ότι είχαμε και απαιτήσεις από τα στελέχη ενός κόμματος που προσπάθησε να βάλει χέρι στο δικαίωμα της απεργίας και να παρέμβει στη λειτουργία των συνδικάτων. Έχουν βεβαρημένο και ένοχο παρελθόν.
Απλώς επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι τα βαρύγδουπα επίθετα που προσάπτουν στον εαυτό τους είναι όντως, όπως η άχνη στους κουραμπιέδες. Άμα τα φυσήξεις, εξαφανίζονται και φαίνεται από κάτω η απροκάλυπτη στήριξη υπέρ της εργοδοσίας. Τουλάχιστον ξέρουμε ποιοι είναι και ξέρουμε με ποια μεριά είμαστε εμείς. Με τη μεριά των πρωτοπόρων εργατών που ενοχλούν με τη δράση τους αυτούς που μας ρημάζουν τις ζωές μας.