Η Άλωση της Πόλης, σαν σήμερα 29 Μαϊου 1453, δεν έχει καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία ως το τέλος μόνο της χιλιόχρονης και πλέον Ανατολικής Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά συνιστά το ύψιστο σημείο αναφοράς της επικράτησης του σκότους, του μίσους και της οπισθοδρόμησης και του Ελληνισμού.
Αποτίουμε σήμερα φόρο τιμής στους προγόνους μας και φωταγωγούμε απόψε συμβολικά με κόκκινο χρώμα το δημαρχείο της πόλης μας εις ένδειξη πένθους προς εκείνους που με περισσή τόλμη αντιπαρατέθηκαν με υπέρτερες δυνάμεις αλλά ούτε στιγμή δεν δειλίασαν. Στα λόγια εκείνη την τελευταία ημέρα του ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, απαντώντας στις προτάσεις των πολιορκητών, ανακεφαλαιώνει την Ελληνική σκέψη.
Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». (Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας»). Γνώριζαν οι πολιορκημένοι στην Κωνσταντινούπολη ότι το τέλος έρχεται και σαν έτοιμοι από καιρό οδηγούνται σε αυτό άνω θρώσκοντες!
Ο Ελληνισμός γνώρισε πολλές φορές τέτοιες προκλήσεις. Το ζήτημα παραμένει πώς θα συνεχίσουμε βοηθώντας όλες και όλους να μην αλωθεί το πνεύμα και η η ψυχή μας σήμερα και αύριο. Η μελέτη των γεγονότων και η απότιση φόρου τιμής μας διευκολύνουν να προσεγγίζουμε τους σκοπούς και τις τεχνικές των όποιων αλώσεων, όποιες δυνάμεις και αν τις προκαλούν. Αλώσεις μίσους και νεοοθωμανισμού αλλά και αλώσεις αναξιοπρέπειας και αβελτηρίας στη δημόσια ζωή. Μία τέτοια στάση ζωής θα μας βοηθήσει να μην αλωθεί το πνεύμα και η ψυχή μας. Να ξαναδούμε τι πρέπει να κάνουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους και όχι τι δεν έκαναν οι άλλοι για εμάς. Να αρνούμαστε την απαξίωση τής έννοιας τής ηθικής και τής ελευθερίας και, κυρίως, να κατανοήσουμε ότι απαιτείται να είμαστε ενωμένοι όσο ποτέ.
Η Άλωση της Πόλης απετέλεσε την απαρχή των 400 χρόνων σκλαβιάς στον Οθωμανό δυνάστη, αλλά οδήγησε και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο Ελληνισμός πορεύεται ανά τους αιώνες μαχόμενος στο δρόμο του ήθους, της ανθρωπιάς και της ελευθερίας. Αυτή δεν μπόρεσε κανείς να μας τη στερήσει. Γι αυτήν αγωνιζόμαστε κι εμείς σήμερα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη των χιλιάδων προγόνων μας που έπεσαν εκείνη την αποφράδα ημέρα.
«Ουκ εάλω η Πόλις. Ουκ εάλω η ρίζα ουκ εάλω το φως! ουκ εάλω η βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων», ( Νικηφόρος Βρεττάκος, Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη).
