Η χώρα μας υστερεί σε όλους τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς δείκτες αποκέντρωσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το αίτημα για μεγαλύτερη ανεξαρτησία των δήμων και για την απεξάρτησή τους από τον προϋπολογισμό του κεντρικού κράτους είναι διαρκές εδώ και δεκαετίες.
Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο: H τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο κοντινότερος στους πολίτες φορέας του Κράτους.
Αποτελεί το θεσμό εκείνο που μπορεί σε πραγματικούς χρόνους να φέρνει αλλαγές στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Αυτό το τελευταίο όμως, δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Είναι όμως εξαιρετικά σημαντικό στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, όπου οι κρίσεις όχι μόνο διαδέχονται η μια την άλλη, αλλά και συχνά εκπορεύονται η μια από την άλλη.(οικονομική ,υγειονομική covid, πόλεμος στην Ουκρανία με προεκτάσεις οικονομικές , πετρελαιικές ,επισιτιστικές κλπ)
Η τοπική αυτοδιοίκηση στην παρούσα συνθήκη έχει καίριο ρόλο να επιτελέσει. Οφείλει να προστατεύσει τις τοπικές κοινωνίες, να απλώσει δίχτυ ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και ουσιαστικής φροντίδας προς όλες και όλους, όπως έμαθε να κάνει καλά και όπως έπραξε τις βίαιες στιγμές της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και φυσικά τα δυο χρόνια της πανδημίας.(κοινωνική υπηρεσια του Δήμου) Η σύγχρονη τοπική αυτοδιοίκηση είναι υπεύθυνη για τη βιωσιμότητα και την ανθεκτικότητα των πόλεων, με ό,τι αυτές περιλαμβάνουν: ανθρώπους, υποδομές, φυσικό περιβάλλον, αστική πανίδα, εργαζόμενες και εργαζόμενους, και φυσικά τις αξίες και τους θεσμούς, που ενδυναμώνουν τον κοινωνικό ιστό(Πράσινο,περιβάλλον πολιτισμός.αθλητισμός,αδέσποτα) κλπ
Οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, που εκλέγονται από το λαό της πόλης τους, και σε αυτόν οφείλουν να λογοδοτούν, οι εκλεγμένες και εκλεγμένοι από τους πολίτες, οφείλουν να έχουν βαθιά γνώση των αναγκών του τόπου τους, να γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του, να είναι ανεξάρτητοι και ελεύθεροι από κομματικούς εναγκαλισμούς, ούτως ώστε να ασκούν χρηστή και ακηδεμόνευτη διοίκηση. Τα τελευταία χρόνια όμως, ούτε αυτό είναι αυτονόητο, αν και θα έπρεπε.
Το σίγουρο είναι πως η τοπική αυτοδιοίκηση ξέρει τα όρια δράσης της, γνωρίζει τις δυνατότητές της, καθώς και από που ξεκινούν και μέχρι που φτάνουν οι αρμοδιότητές της, οι πόροι και οι δυνάμεις της και πρέπει να ενημερώνει συνεχώς τους πολίτες της. Κάτι που το κεντρικό κράτος δείχνει συχνά να αγνοεί.
Αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες, είναι σχεδόν πρωτόγνωρο. Και εξηγώ. Πάντοτε τα κόμματα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έδειχναν τη στήριξή τους σε υποψήφιους/ υποψήφιες Δημάρχους, άλλες φορές διακριτικά και άλλες δίνοντας επίσημα χρίσμα λίγο πριν τη διεξαγωγή των εκλογών. Τον τελευταίο καιρό όμως γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς συνθήκης, όπου στο πλαίσιο μιας ακραίας και διχαστικής πολιτικής πόλωσης, κεντρικό κράτος, κυβέρνηση και κόμματα επιχειρούν εν όψει των εκλογών του Οκτωβρίου να στείλουν κομματικά μηνύματα.και να χρωματίζουν την Αυτοδιοίκηση και να την μετατρέπουν σε κομματική αρένα για ξεκαθάρισμα των μεταξύ τους λογαριασμών. Αυτό λοιπόν δεν είναι λογικό και δεν πρέπει να συμβαίνει.
Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σήμερα πλήττεται και θα μπορούσα να μιλήσω για οριακή κατάλυσή του, αν δεν υπήρχαν ακόμη άνθρωποι αυτοδιοικητικοί που αναγνωρίζουν την ανάγκη για πλουραλισμό, διαβουλευτικές διαδικασίες και πολυσυλλεκτικότητα. Άνθρωποι που ξέρουν τόσο καλά τους τόπους και τις περιφέρειές τους και που σε καμία περίπτωση δεν θα έβαζαν τις κομματικές τους προτεραιότητες ενάντια στο αυτοδιοικητικό τους χρέος, που τους υπαγορεύει να προχωρούν σε συγκλίσεις, υποχωρήσεις και σε γόνιμο διάλογο προκειμένου να βρίσκουν λύσεις για το δημόσιο συμφέρον και όχι για το προσωπικό / κομματικό όφελος.
Τα δημοτικά συμβούλια, είναι ο καθρέπτης των κοινωνιών μας. Για την ουσιαστική και αποτελεσματικά δημοκρατική λειτουργία τους, καμία και κανένας δεν περισσεύει, ούτε από τους/τις αιρετούς/αιρετές ούτε όμως από τους κατοίκους, που και αυτοί ιδανικά θα πρέπει να συμμετέχουν, να ελέγχουν και να εισφέρουν στη διακυβέρνηση μέσα από τους δικούς τους ρόλους ως ενεργοί πολίτες. Γι’ αυτό και η αυτοδιοίκηση πρέπει να μας αφορά όλους και όλες, με τρόπο δίκαιο και μακριά από κομματικούς εγκλωβισμούς, αφού οι μόνοι κερδισμένοι πρέπει να είναι μόνο οι πολίτες.
Μοναδική ελπίδα, τα αναχώματα αντίστασης που δημιουργούνται από ανθρώπους υποψήφιες και υποψήφιους, που βάζουν σε προτεραιότητα τις καθημερινές μικρές μάχες και μεγάλες νίκες στις πόλεις, πάντα και μόνο προς όφελος των πολλών: ανθρώπων της και φύσης, και φυσικά των (υπο)δομών που υποστηρίζουν και τα δυο.
Για τους παραπάνω λόγους και δέχτηκα να υπηρετήσω χωρίς πολιτικές ,οικονομικές και κοινωνικές δεσμεύσεις το ψηφοδέλτιο της Δύναμης Προοπτικής με επικεφαλής την Δέσποινα Θωμαΐδου την Μόνη ανεξάρτητη δήμαρχο για την Ν Ιωνία.
Πηγές:Α.Μ-Π.Π
Ο Παρασκευάς (Πάρης) Συμεωνίδης είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Ιωνίας με την παράταξη «Δύναμη Προοπτικής» και επικεφαλής την υποψήφια Δήμαρχο Δέσποινα Θωμαΐδου
