Του Τάσου Τατάρογλου – Μπορεί η Αιμιλία Τζίβα να είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας, αλλά ήταν κοινή η απόφαση μας να μην μιλήσουμε για τα κλασσικά πολιτικά θέματα της επικαιρότητας. Αυτά υπάρχουν σε τόσες άλλες αναρτήσεις και βίντεο που μπορεί ο καθένας να δει και να βγάλει τα όποια συμπεράσματα του.
Αποφασίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε για τις πόλεις μας, τις γειτονιές και ιδίως τα πάρκα μας και τους ελεύθερους χώρους και πως μπορούμε να γίνουμε… Ευρώπη σ’΄ αυτόν τον τομέα. Την Αιμιλία την γνωρίζω πολύ καλά προσωπικά, από το Ηράκλειο Αττικής, όπου ζει, ήταν υποψήφια Δήμαρχος και είναι επικεφαλής του Δικτύου Πολιτών Ηρακλείου.
“Έχω πάει σε πόλεις της Ευρώπης και πολλές φορές ζηλεύω τα πάρκα τους”
Πρωτοστάτησε καθοριστικά για να αποκτήσει η πόλη της, το πρώτο μεγάλο πάρκο, το Κτήμα Φιξ, κάτι το οποίο έγινε πραγματικότητα μετά από σχεδόν 40 χρόνια προσπαθειών. Της το θυμίζω και ξεκινάει σαν… χείμαρρος:
«Δεν έχει να κάνει μόνο με το Ηράκλειο Αττικής. Προοδευτική παράταξη και Αριστερά έχουν δώσει αγώνες για δεκαετίες για τους ελεύθερους χώρους και τα πάρκα στην Αττική.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τους αγώνες για το Κτήμα Φιξ στο Ηράκλειο από την δεκαετία του ’80 με μπροστάρηδες ανθρώπους της Αριστεράς, όπως ο Γιώργος Γρηγοριάδης, ο Άρης Βρούστης, η Ανθή Χαρώνη ή τις επιτροπές κατοίκων και τόσοι άλλοι και από όμορους χώρους.
Αλλά και οι προηγούμενοι δήμαρχοι, Ηλιακόπουλος, Μαστοράκος, Γεωργόπουλος, Βλασσόπουλος – όλοι έκαναν τις δικές τους προσπάθειες, με το δικό τους τρόπο.
Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, για να φτάσουμε μετά από μπαράζ δημοτικών συμβουλίων και φοβερές εντάσεις το 2022 να το αποκτήσει επιτέλους ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής επί δημάρχου Νίκου Μπάμπαλου, με τη δική μας καθοριστική συμβολή ως Δίκτυο Πολιτών Ηρακλείου, μιας και η σχετική απόφαση ήθελε αυξημένη πλειοψηφία.
Πως θα μπορούσαμε άλλωστε να μην κάναμε τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση, σεβόμενοι την ιστορία της παράταξής μας και τις βασικές μας αρχές…
Να θυμηθώ την τιτάνια μάχη για το Άλσος Ομορφοκκλησιάς – Βεΐκου από δημάρχους του προοδευτικού χώρου, όπως ο αείμνηστος Βασίλης Παπαδιονυσίου στο Γαλάτσι ή οι πρώην δήμαρχοι Ηρακλής Γκότσης και Πέτρος Μπουρδούκος στη Νέα Ιωνία; Ο τελευταίος μέχρι και φυλακή μπήκε για να υπερασπιστεί τον αναδασωτέο χαρακτήρα αυτής της εκπληκτικής περιοχής!
Πάλι στη Νέα Ιωνία, θα ξεχάσουμε την εξαντλητική προσπάθεια για αποκτηθεί το Παναιτώλιο από τον Ηρακλή Γκότση;
Στη Αγία Παρασκευή θα λησμονήσουμε την τρομερή επιτυχία του πρώην δημάρχου, του Γιάννη του Σταθόπουλου, που του εύχομαι και καλή επιτυχία στις προσεχείς δημοτικές εκλογές, να αποκτήσει η πόλη του τη Βίλα Ιόλα;
Πάει πίσω ο τρομερός αγώνας του δημάρχου Χαλανδρίου, του Σίμου του Ρούσσου, επίσης να του ευχηθώ καλή επιτυχία τον Οκτώβριο στις εκλογές, για την αξιοποίηση του δημόσιου χώρου των 30 στρεμμάτων στο Νομισματοκοπείο, ή την πιο εμβληματική απαλλοτρίωση που έγινε ποτέ στην πόλη του, με το ιστορικό ακίνητο της οινοπνευματοποιίας Δουζένη, με στόχο να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και πολιτισμού;
Δεν ήταν οι δήμαρχοι του προοδευτικού χώρου και της Αριστεράς που έβαλαν την σφραγίδα τους στο άλσος Νέας Φιλαδέλφειας;
Επειδή λοιπόν στη Νέα Δημοκρατία έχουν “καραμέλα” τα περί Ελλάδας, Ευρώπης και όλη αυτήν την παραφιλολογία, τους έχουμε νέα: Εάν δεν ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, από τον προοδευτικό χώρο και την Αριστερά, να αγωνιστούν και να προστατέψουν αυτούς τους ελεύθερους χώρους, τις πράσινες εκτάσεις, τα πάρκα, όλα αυτά θα ήταν σήμερα τσιμέντο.
Και επειδή πρέπει σε τέτοια θέματα να γίνουμε επιτέλους Ευρώπη, να χαιρόμαστε τα πάρκα μας, να μπορεί ο κόσμος να κάνει την βόλτα του, να αθλείται, να πηγαίνει με την παρέα του, την οικογένεια του, να χαίρεται το πράσινο και το περιβάλλον, την προσεχή Κυριακή επιλέγουμε αυτούς που αυτό, το έχουν στόχο.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποδείξει και με το παραπάνω ότι αγωνίζεται για να γίνουμε Ευρώπη στην ποιότητα ζωής στις πόλεις μας και στις γειτονιές μας, μαζί με άλλες δυνάμεις φυσικά του προοδευτικού χώρου. Αυτό έχει αποδειχτεί ιστορικά, στην πράξη.
Έχω πάει σε πόλεις της Ευρώπης και πολλές φορές ζηλεύω τα πάρκα τους. Δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί εμείς εδώ δεν μπορούμε να δώσουμε τέτοια ποιότητα ζωής στον κόσμο; Φυσικά και μπορούμε να το κάνουμε. Είναι θέμα επιλογής. Στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν τέτοιες προτεραιότητες. Ποτέ δεν είχαν και ποτέ δεν θα έχουν».
Ποια είναι η Αιμιλία Τζίβα
Η Αιμιλία είναι οικονομολόγος και εργάζεται στην Alpha Bank στον τομέα των μικρών επιχειρήσεων. Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη Τσουκαλά, πρώην βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ (πατέρα του Κώστα Τσουκαλά εργατολόγου και της Φιλιώς Τσουκαλά Ψυχολόγου) και έχουν αποκτήσει μαζί τρία παιδιά. Τον Βασίλη, τον Άγγελο και τον Αλέξανδρο.
Ήταν εκλεγμένη στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής και στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν Υποψήφια Δήμαρχος στο Ηράκλειο Αττικής, αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και δημοτική σύμβουλος μέχρι σήμερα.
Περπατάμε στο Ηράκλειο, πάμε στο Κτήμα Φιξ:
-Έχεις πάρει τα παιδιά να έρθεις; Πρόλαβες;
-Εννοείται πως έχω έρθει με τα παιδιά μου. Και το έχουμε χαρεί αφάνταστα. Να τρέχουν και να παίζουν ανέμελα στη φύση – αξία ανεκτίμητη…
-Πως είναι το συναίσθημα ότι τα παιδιά σου θα έχουν την δυνατότητα από τόσα μικρά να χαίρονται αυτόν τον ελεύθερο χώρο; Εμείς πιάσαμε τα… πενήντα για να το δούμε πραγματικότητα!
-Στο Ηράκλειο που γεννήθηκα και μεγάλωσα υπήρχαν ελεύθερα οικόπεδα και γειτονιές. Δημιουργήσαμε τις πρώτες μας φιλίες πάνω στα ποδήλατά μας, και ανακαλύψαμε τα όρια της αντοχής μας στο παιχνίδι στις αλάνες που υπήρχαν έξω από το σπίτι μας.
Στο Ηράκλειο που μεγαλώνουν τα παιδιά μου δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι για παιχνίδι, δεν υπάρχουν γήπεδα ελεύθερα παρά μόνο αν ανήκεις σε κάποια ομάδα μπορείς να παίξεις, όσο για ποδήλατο πρέπει να το φορτώσεις στο αυτοκίνητο σου και να ψάξεις μάλλον σε άλλη πόλη -αν φτάσεις ποτέ με την κίνηση – ένα ωραίο μέρος φιλικό να το ευχαριστηθούν τα πιτσιρίκια. Και να έχεις δίπλα σου το κτήμα ΦΙΞ και να έχει κλειστή την πόρτα τόσα χρόνια… Αδιανόητο!
Επέτρεψε όμως μου να πω πως το κτήμα ΦΙΞ δεν είναι μόνο για οικογένειες με παιδιά… Και εμείς ως ενήλικες έχουμε ανάγκη να μπορούμε να περπατάμε σε ένα πάρκο, και εμείς έχουμε την ανάγκη για ψυχική ηρεμία που έρχεται πολύ πιο γρήγορα όταν είσαι κοντά στη φύση, και εμείς έχουμε την ανάγκη για οξυγόνο, ειδικά αυτή τη μετά-κορονοϊού εποχή…
Με την μεγάλη της… λατρεία
Κατεβαίνουμε στην πλατεία του Ηρακλείου με τη μηχανή της, η οποία κάνει αυτό το απίστευτο… γουργούρισμα. Δεν τη ρωτάω τίποτα, αλλά είναι φανερό ότι την λατρεύει.
-Να σου πω, το έχω απορία. Εργαζόμενη, μητέρα 3 παιδιών, σύζυγος και συμμετοχή στα κοινά. Έχεις ανακαλύψει την ημέρα των 56 ωρών ή κάτι άλλο;
-Βάλε και το ότι δεν διαπραγματεύομαι και χρόνο για σινεμά, διάβασμα και ταξίδια με την πρώτη ευκαιρία! Βάλε και το ότι εκτός από όλα αυτά, έχω να φροντίσω και την μητέρα μου, μια γυναίκα που μας μεγάλωσε με αγάπη και ήταν το πρώτο μου στήριγμα μόλις έκανα τα παιδιά μου, και τώρα με έχει ανάγκη όσο ποτέ μιας και δυστυχώς όπως τόσοι και τόσοι άνθρωποι δίπλα μας, έχει άνοια. Τουλάχιστον η μητέρα μου έχει μια οικογένεια που την έχει αγκαλιάσει και είμαστε όλοι δίπλα της.
Υπάρχουν όμως πολλοί άνθρωποι μόνοι, οικογένειες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δύσκολες απαιτήσεις μιας τέτοιας κατάστασης, και δυστυχώς δεν υπάρχουν σύγχρονες δομές που θα δώσουν ποιότητα στη ζωή αυτών των ανθρώπων και των οικογενειών τους. Τώρα για το πως τα προλαβαίνω όλα αυτό είναι κάτι που με ρωτάνε οι περισσότεροι-το ότι οδηγώ τη μηχανή μου σίγουρα μου εξοικονομεί χρόνο.
Στο πρόσωπο μου όμως δείτε μια σύγχρονη γυναίκα εργαζόμενη, με κοινωνική ζωή – και οι περισσότερες τα καταφέρνουν. Είναι οι διπλανές μας ηρωίδες, με τους άπειρους ρόλους στους οποίους προσπαθούν να ανταπεξέλθουν και τα κυνηγήσουν και τα όνειρα τους κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά.
Σε ότι με αφορά, εύχομαι να μου δοθεί η δυνατότητα να προσφέρω ακόμη περισσότερα. Έχω την εμπειρία και τη γνώση, έχω διάθεση, έχω όρεξη μα πάνω από όλα αισθάνομαι ότι έχω χρέος να συμβάλω στην κοινή προσπάθεια για τη βελτίωση της ζωής των συνανθρώπων μας.
Και στην προσπάθεια μου αυτή, δέχομαι την τόσο μεγάλη αγάπη του κόσμου, ανεξάρτητα από κομματικές τοποθετήσεις και αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη χαρά. Από αυτή την αγάπη αντλώ δύναμη και δε θα σταματήσω ποτέ να αγωνίζομαι χωρίς ιδιοτέλεια, δε θα σταματήσω ποτέ να βοηθάω όποιον έχει ανάγκη, δεν θα σταματήσω ποτέ να προσπαθώ για έναν καλύτερο κόσμο, με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
