Οκτώ και μισή το πρωί. Έχω βγει στο μπαλκόνι μου, Χρυσανθέμων και Πρασίνου Λόφου, να δω τα φυτά μου, εάν είναι όλα ποτισμένα, εάν αντέχουν μία ακόμη ημέρα καύσωνα.
Βλέπω έναν αρκετά ηλικιωμένο κύριο να ανεβαίνει σιγά – σιγά την ανηφόρα της Χρυσανθέμων. Μία μερσεντές κουπέ, τελευταίο μοντέλο, με οδηγό έναν νεαρό -ήταν δεν ήταν 30 χρονών- κατεβαίνει την Πρασίνου Λόφου και στρίβει αριστερά στην Χρυσανθέμων, στην ίδια ανηφόρα που ανεβαίνει και ο παππούς.
Ο οδηγός βλέπει τον παππού. Σταματάει δίπλα του και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-Καλημέρα. Πάτε πουθενά να σας πάω;
-Ε;
-Λέω, αν θέλετε να σας πάω εγώ, να μην ταλαιπωρήστε με τη ζέστη.
-Όχι αγόρι μου, ευχαριστώ, δεν πάω μακριά, να είσαι καλά.
-Έγινε, καλημέρα.
Και κάπου εκεί τα στερεότυπα δέχθηκαν ένα μεγάλο πλήγμα. Όλοι καταλαβαινόμαστε έτσι;
Στη φωτογραφία, ο παππούς που συνεχίζει να ανεβαίνει την Χρυσανθέμων.
1 Comment
επί της οδού Κονδιλακη γωνία ,με την οδό Ανατολής ,εκεί που έπεσαν τα πεύκα με τον ανεμοστρόβιλο ,κ έσπασε η μάντρα της πολυκατοικίας μας,θα θέλαμε να μας αλλάξετε τους κάδους ,έχουν τρύπες ,είναι μέσα στην βρώμα ,κ επί πλέον δεν έχουν το μοχλό πατώντας να ανοίγουν,