Του Τάσου Τατάρογλου – Προφανώς το ποδόσφαιρο, είναι ο «Βασιλιάς των σπορ», τουλάχιστον στη χώρα μας. Γοητεύει, εξάπτει, προκαλεί πάθη, ένταση, αγωνία, ενθουσιασμό και απογοήτευση.
Δεν είναι τυχαίο πως δεν υπάρχει περιοχή της Αθήνας που να μην έχει τουλάχιστον ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Χιλιάδες νέοι και παιδιά συμμετέχουν στα τμήματα των τοπικών συλλόγων.
Εντάξει, μπορεί η γνωστή φρασεολογία της δεκαετίας του ’80 «να πάνε τα παιδιά στον αθλητισμό, να γλυτώσουν από τα ναρκωτικά και τις καφετέριες» να φαντάζει (και να είναι) το λιγότερη ρηχή και μάλλον αστεία, ωστόσο η συμμετοχή σ ένα δημοφιλές άθλημα έχει σαφώς τα καλά του.
Με αφορμή λοιπόν την φετινή επιτυχία του «Ερμή» Ηρακλείου, ένα «καθαρόαιμο» ποδοσφαιρικό σωματείο, που ανέβηκε κατηγορία και από την Γ’ κατηγορία της ΕΠΣΑ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών) στην Β΄ κατηγορία, πιάσαμε το θέμα λίγο σφαιρικά, μιλώντας με έναν εκ των αρχηγών του «Ερμή», τον Ιάσονα Τζούστα.
Άνω τελεία: Για να έχουμε μία εικόνα, (αν τα λέω και σωστά) για τη δομή του ελληνικού ποδοσφαίρου: Πρώτα έχουμε τη γνωστή Super League 1, αυτή που παλιά λέγαμε Α’ Εθνική, με τα γνωστά, ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ κτλ. (1 όμιλος).
Μετά έχουμε την Super League 2, αυτή που λέγαμε Β’ Εθνική (2 όμιλοι), μετά έχουμε την Γ’ Εθνική με 5 ομίλους (που την λέγαμε πάντα… Γ’ Εθνική) και μετά έχουμε τα τοπικά πρωταθλήματα, όπου οι πρωταθλήτριες ομάδες των ΕΠΣ (Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων) (53+3) κερδίζουν την άνοδο στη Γ΄ Εθνική.
Τα τοπικά έχουν την εξής διαβάθμιση: Α κατηγορία, Β κατηγορία, Γ κατηγορία.
Μπερδευτήκατε; Εγώ πολύ. Αυτό όμως δείχνει και το μεγάλο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο. Τέλος άνω τελείας, πάμε να δούμε τι είπε ο Ιάσονας Τζούστας.
Το Ηράκλειο παίζει μπάλα
Όπως λέει «το ανδρικό τμήμα του Ερμή ανέβηκε από το Γ’ τοπικό στο Β’ τοπικό φέτος. Βγήκαμε δεύτεροι αλλά ανεβαίνουν δύο ομάδες και είναι σαφώς επιτυχία που επιστρέψαμε μετά από χρόνια στην Β’ κατηγορία».
Θέλω να μάθω τι γίνεται στο Ηράκλειο. Παίζει μπάλα ο κόσμος;
«Ναι, ναι, παίζει. Η ΑΕ Ηρακλείου κυριαρχεί, έχει περισσότερο κόσμο, αλλά και σε εμάς υπάρχει συμμετοχή. Το έχει ανάγκη ο κόσμος, το θέλει. Υπάρχει διάθεση και υπάρχουν και ταλέντα.
Βλέπεις, π.χ. 9 η ώρα το βράδυ που έχουμε προπόνηση, έρχεται κόσμος. Στην ανδρική ομάδα είμαστε τώρα μια φουρνιά του 1995, 1996, 1997 που είμαστε αρκετοί. Ο μεγαλύτερος είναι 34, ο πιο μικρός είναι 15-16.
Το κλίμα είναι πολύ καλό στην ομάδα, υπάρχει καλή συνεννόηση, παρά το ότι υπάρχουν, όπως είναι φυσικό, διαφορετικοί χαρακτήρες. Υπάρχει ένα “δέσιμο”.
Εδώ να πω εγώ ότι προπονητής της ομάδας είναι ο Γιώργος Λιάπης (δείτε εδώ συνέντευξη του) ενώ πρόεδρος είναι ο πρώην δήμαρχος του Ηρακλείου Αττικής, ο Παντελής Βλασσόπουλος, ο οποίος και ο ίδιος υπήρξε ποδοσφαιριστής στα γήπεδα του Ηρακλείου.
Το «φρενάρισμα» από την πανδημία
Πίσω στην κουβέντα με τον Ιάσονα, θέλοντας να μάθω τι έγινε την περίοδο της έξαρσης της πανδημίας, με τον αθλητισμό στις γειτονιές της πόλης.
Βγάζει το παράπονο ότι η πανδημία τον «φρέναρε» στα πιο αποδοτικά του, ίσως, χρόνια «στην καλύτερη ηλικία», όπως λέει: «Ξεκινάγαμε, σταματάγαμε, απαγορευόταν να τρέξεις… Βγαίναμε με συμπαίκτες για τρέξιμο όποτε επιτρεπόταν με τα μηνύματα, τις κατάλληλες ώρες. Το 1ο πρωτάθλημα με την πανδημία, το 2019-2020, διακόπηκε. Το 2ο 2020-2021 με την πανδημία, ξεκίνησε 2 αγωνιστικές και διακόπηκε. Το 2021 – 2022 ξεκίνησε πάλι κανονικά και φέτος».
«Δεν θέλω να το χάσω»
«Εγώ κοντεύω 20 χρόνια σχεδόν στην ομάδα, είμαι από τις ακαδημίες, ξεκίνησα 7 χρονών. Δεν το είδα ποτέ επαγγελματικά το ποδόσφαιρο, είναι το χόμπι μου, οπότε και λόγω των παρεών και μετά και λόγω του ωραρίου με τη δουλειά, ο «Ερμής» με γεμίζει.
Είχα κάνει μία παύση λόγω σπουδών, αλλά το τοπικό ποδόσφαιρο μου ταιριάζει, είναι μία διέξοδος. Οκ, ωραίο είναι και το 5 επί 5, αλλά είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση σε ένα πρωτάθλημα.
Εντάξει, όταν η ομάδα διεκδικεί μία άνοδο, λίγο χάνει την αίσθηση του χόμπι, σοβαρεύουν κάπως τα πράγματα, είναι πιο ανταγωνιστικό. Εγώ δουλεύω ως καθηγητής, αλλά τους είχα πει ότι μετά τις 9 το βράδυ δεν μπορώ, γιατί είχα προπονήσεις. Είναι το σημείο που λες “τώρα δεν θέλω να το χάσω αυτό το σημείο”. Όλα αυτά παρά το ότι το τοπικό έχει τους δικούς του ρυθμούς. Πολλές φορές παίζουμε 9 η ώρα το πρωί!».
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και μία αναφορά στο γήπεδο της Πρασίνου Λόφου, στο γήπεδο που οι Ηρακλειώτες απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο. «Είναι ένα όμορφο γήπεδο με χαρακτήρα. Βοηθάει και αυτό στο όλο καλό κλίμα και στην διάθεση» μου λέει ο Ιάσονας.
Δεν ξέρω κατά πόσο βοήθησε να έχουμε μία μικρή εικόνα για το τι συμβαίνει στα γήπεδα που είναι στη γειτονιά μας, αυτή η κουβέντα με έναν Ηρακλειώτη που αγαπάει το ποδόσφαιρο και δείχνει να το απολαμβάνει.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η συμμετοχή, η ομαδικότητα, ο αθλητισμός και η εκγύμναση δεν… έβλαψαν ποτέ! Τα γήπεδα λοιπόν είναι δίπλα μας. Και τα σωματεία επίσης. Αισθανθείτε άνετα να πάτε οι ίδιοι ή τα παιδιά σας.
