Συνέντευξη στον Τάσο Τατάρογλου – Μία ακόμη συνέντευξη με την μορφή της ελεύθερης συζήτησης φιλοξενεί το zonews.gr στο πλαίσιο των δημοτικών εκλογών – αλλά όπως θα διαπιστώσετε, το εκλογικό κομμάτι καταλαμβάνει με το… ζόρι μία πρόταση όλη και όλη!
Διότι όταν συνομιλείς με έναν «αθλητάνθρωπο» του Ηρακλείου Αττικής, σαν τον Πάνο Μαρίνο, η συζήτηση προέκυψε 90% αθλητισμός και με το ζόρι 10% εκλογές.
Ο Πάνος Μαρίνος… αυτοσυστήθηκε στη διάρκεια της κουβέντας μας:
«Πρωτομπήκα στο γήπεδο του «Τυφώνα» το 1976, 12 χρονών, με πίσσα κάτω το γήπεδο και με γιρλάντες για φώτα και η μάντρα γύρω – γύρω με τσιμεντόλιθους». Αυτό.
Εγώ να συμπληρώσω ότι από τότε, δεν ξαναβγήκε ποτέ από το γήπεδο του «Τυφώνα», απλά συνέχισε με άλλες ιδιότητες και σήμερα έχει την ευθύνη των αγωνιστικών τμημάτων.
Ο Πάνος είναι πολύ περήφανος για τον «Τυφώνα» και το λέει: «Την τελευταία 20αετία πάνω από 30 παιδιά του «Τυφώνα» έχουν παίξει σε εθνικές κατηγορίες. Αυτήν τη στιγμή έχει 2 κορίτσια στην προεπιλογή της Εθνικής Παγκορασίδων. Απ όλη την Αθήνα, εμείς και ένα ακόμη σωματείο έχουμε 2 αθλήτριες. Από τις 26 πανελληνίως, μιλάμε για τέτοιο επίπεδο»…
Πάντως και το 10% της κουβέντας που αφορά την πολιτική και τις εκλογές είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ο Πάνος Μαρίνος δεν διστάζει να μιλήσει έξω από τα δόντια και να περιγράψει πως από την σύγκρουση με τον Νίκο Μπάμπαλο, βρέθηκε στη συμπόρευση!
Και η συζήτηση ξεκινάει.
Ερ.: Πάνο, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας στη συμμετοχή των παιδιών στα αθλητικά δρώμενα, ποια είναι η συμβουλή σου στους γονείς που το σκέφτονται;
Απ.: Θεωρώ ότι η συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικά προγράμματα, αποτελεί βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Αυτή είναι και η βασική μου διαφωνία με όλες τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις τις τελευταίες δεκαετίες, π.χ. από την εποχή του Αρσένη.
Προσπαθούν όλοι, για κάποιον λόγο, να εξοστρακίσουν τον αθλητισμό από την εκπαίδευση, είτε υποβαθμίζοντας το μάθημα της Φυσικής Αγωγής στα σχολεία, είτε υποβαθμίζοντας το κομμάτι των αθλητικών υποδομών.
Στο Ηράκλειο δεν υπάρχει μία σχολική μονάδα που να έχει ένα κλειστό γυμναστήριο μέσα. Το τι τραβάω κάθε χρόνο με την αντίδραση κάποιων εκπαιδευτικών και κάποιων γονιών να χρησιμοποιήσουμε κάποιους σχολικούς χώρους, δεν περιγράφεται…
Ερ.: Από ποια ηλικία πιστεύεις ότι τα παιδιά θα πρέπει να μπουν σ’ αυτήν την δραστηριότητα;
Απ.: Κοίταξε να δεις, εάν το συνδυάσουμε και με την ανάγκη τα παιδιά να παίζουν σε εξωτερικό χώρο και με το δεδομένο ότι δεν υπάρχουν πλέον χώροι να παίξουν όπως παλαιότερα, ανάλογα και το άθλημα βέβαια, θα πρέπει να ξεκινούν και λίγο πριν πάνε σχολείο.
Επίσης καλό θα είναι τα παιδιά να μην κάνουν ένα άθλημα. Οτιδήποτε άθλημα και αν κάνεις σε βοηθάει να έχει υποδομή για όλα τα αθλήματα. Εγώ παρατηρώ ότι παιδιά που έρχονται στον Τυφώνα και έκαναν π.χ. στίβο, ρυθμική γυμναστική κ.α. έχουν μία πολύ καλύτερη υποδομή, σε αυτό που λέμε μυϊκή συναρμογή, δηλαδή να νοιώθουν το σώμα τους, να ορίζουν τις κινήσεις τους.
Όταν λέμε αθλητισμό για τα παιδιά δεν αναφερόμαστε μόνο στη φυσική κατάσταση και την σωματική ευεξία. Σου διδάσκει πράγματα όπως είναι η αυτοκυριαρχία, ο σεβασμός στον συμπαίκτη, στον αντίπαλο, σε κοινωνικοποιεί. Δηλαδή σου δίνει πράγματα που καλώς ή κακώς όπως είμαστε σήμερα δεν μπορείς να τα πάρεις εύκολα από αλλού.
Ερ.: Σωματεία της γειτονιάς ή μεγάλοι σύλλογοι;
Απ.: Θεωρώ ότι η αθλητική δραστηριότητα πρέπει να γίνεται στη γειτονιά σου. Με φίλους σου, με συμμαθητές σου, με ανθρώπους που συναναστρέφεσαι.
Υπάρχουν γονείς που πηγαίνουν τα παιδιά τους σε μεγάλα σωματεία που πρωταγωνιστούν στη χώρα στα δημοφιλή αθλήματα, θεωρώντας, λανθασμένα, ότι εκεί γίνεται καλύτερη δουλειά.
Ισχύει ακριβώς το ανάποδο. Η καλύτερη δουλειά γίνεται στα τοπικά σωματεία, πάντα βέβαια με κάποια σχετικότητα, αφού υπάρχουν παράγοντες όπως η οργάνωση του κάθε σωματείου, η φιλοσοφία του.
Ωστόσο, βλέποντας την μεγάλη εικόνα, θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Τα brand names του ελληνικού αθλητισμού παίζουν κατά 99% με αθλητές και αθλήτριες που είναι με μεταγραφή από άλλες μικρότερες ομάδες.
Ένα τοπικό σωματείο που δεν έχει και τη δυνατότητα να κάνει μεταγραφές, θα ασχοληθεί πολύ πιο σοβαρά με ένα παιδί που θα δει ότι έχει δυνατότητες.
Βέβαια να πούμε και το εξής. Στα τοπικά σωματεία υπάρχει μία λειψανδρία στα διοικητικά στελέχη. Το να ασχοληθεί κάποιος με ένα τοπικό σωματείο, είναι σαν να βάζει κάποιος το κεφάλι του στον ντορβά. Μόνο ευθύνες και υποχρεώσεις.
Αυτό οδηγεί αρκετές φορές σωματεία να έχουν ένα κακό επίπεδο οργάνωσης και άρα αυτό που είπαμε παραπάνω και είναι το λογικό, να μην γίνεται.
Είτε γιατί οι συγκεκριμένοι διοικητικοί δεν προσλαμβάνουν εξειδικευμένο προσωπικό να κάνει τη δουλειά, είτε γιατί έχουν ως προτεραιότητα να λειτουργούν τις ακαδημίες για να βγάζουν χρήματα και να λειτουργούν τις μεγαλύτερες ομάδες…
Το καλό με τον «Τυφώνα» είναι ότι αυτό δεν γίνεται. Στο δικό μου ρόλο στον «Τυφώνα» σήμερα, έχω την ευθύνη των αγωνιστικών τμημάτων, όχι την διοίκηση, και την στελέχωση των τμημάτων με ανθρώπους που θα κάνουν τη δουλειά που πρέπει να γίνει σωστά, μία επιστημονική δουλειά.
Εδώ εμείς δεν «βαφτίζουμε» προπονητές. Έχουμε εξειδικευμένους προπονητές και για τις μικρές ηλικίες, ειδικούς γυμναστές, γιατρούς, φυσικοθεραπευτές.
Ερ.: Δώσε μου μία εικόνα για το Ηράκλειο και τι προοπτική υπάρχει. Επίσης, πως προέκυψε και η υποψηφιότητα με τον Νίκο Μπάμπαλο!
Απ.: Λοιπόν, άκου, θα σου πω όλη την… ιστορία τώρα. Πριν από μερικά χρόνια, στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ουσιαστικά, ήμουν απέναντι στον νυν Δήμαρχο, τον Νίκο Μπάμπαλο.
Ο λόγος ήταν ότι είχαμε μείνει πολύ πίσω σε θέματα αθλητισμού. Και τότε ήμουν και υποψήφιος σε αντίπαλο συνδυασμό από αυτόν του νυν Δημάρχου.
Γίνονται οι εκλογές, τις κερδίζει και πάλι ο Μπάμπαλος και στην πορεία από τότε, όποτε οι άνθρωποι εδώ, του «Τυφώνα», ζήτησαν από την δημοτική αρχή να βοηθήσει τον σύλλογο, δεν τους αρνήθηκε ποτέ αυτήν τη βοήθεια, ενώ ήξερε ότι εγώ ήμουν απέναντι του.
Υπήρχε λοιπόν μία συνεργασία, που ότι υποσχόταν, το έκανε. Κάποια στιγμή, γίνεται μία πρώτη θεσμική συνάντηση, όπου ο Μπάμπαλος μας ανακοινώνει την πρόθεσή του να γίνει εδώ που μιλάμε τώρα, κλειστό γυμναστήριο και μάλιστα αυτό έτρεχε σε προχωρημένο βαθμό.
Λίγο αργότερα δέχομαι ένα τηλέφωνο από το γραφείο Δημάρχου και με ενημερώνουν για μία νέα συνάντηση που θα γίνει με το γραφείο μελετών, που είχε αναλάβει το κλειστό γυμναστήριο.
Το γραφείο θα προσκόμιζε στη συγκεκριμένη συνάντηση τη μελέτη και ο Δήμαρχος εκτίμησε ότι έπρεπε να ειδοποιηθούν οι άνθρωποι του «Τυφώνα» να παραστούν, προκειμένου να κάνουν τις παρατηρήσεις τους.
Τώρα εγώ, δεν είχα και δεν έχω διοικητικό ρόλο. Όταν κάποια στιγμή αργότερα τον ρώτησα, γιατί με κάλεσαν, μου είπε «Πάνο, όταν στο Ηράκλειο λέμε βόλεϊ, εννοούμε Πάνο Μαρίνο, ανεξαρτήτως ιδιότητας».
Πραγματικά λοιπόν είχα πάει, μαζί με τον πρόεδρο βέβαια τον Βαγγέλη τον Νικολάου καθώς και τον Δημήτρη τον Γεωργογάλα, τον αθλητικό διευθυντή του μπάσκετ.
Μας δείχνουν τα σχέδια, είχα κάποιες παρατηρήσεις, που σχετιζόντουσαν με την προπόνηση των παιδιών, να γίνει πιο λειτουργική.
Είπα τότε, κάνε ένα υπόμνημα, στείλτο και αν σε ακούσουν, σε άκουσαν. Το στέλνω στον Δήμαρχο, μετά από λίγες μέρες μου έρχεται απάντηση, «σ’ ευχαριστώ πολύ, έχω προωθήσει τις παρατηρήσεις σου στο γραφείο μελετών».
Φτάνουμε τώρα πριν λίγο καιρό, δέχομαι πάλι ένα τηλέφωνο από τον Δήμαρχο, όπου μου ζήτησε να με δει. Πάω μαζί με τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του βόλεϊ, καθόμαστε και μας παρουσιάζει ένα φάκελο με 5 μελέτες για 5 κλειστά γήπεδα στο Ηράκλειο.
Συγκεκριμένα, όχι γενικά και αόριστα. Μου λέει «αυτός είναι ο σχεδιασμός μας και το πλάνο μας για τον αθλητισμό στο Ηράκλειο. Στο προαύλιο του 1ου Λυκείου. Στο 2ο Δημοτικό. 10ο Δημοτικό. Φυσικά του «Τυφώνα». Και στο προαύλιο του 12ου δημοτικού».
Του λέω «τα μισά να κάνεις, αλλάζει ο χάρτης του αθλητισμού στο Ηράκλειο, αλλάζουμε επίπεδο».
Γιατί ξέρεις, οι διαφορές από το τοπικό, στις εθνικές κατηγορίες, είναι αυτή, οι υποδομές. Το αν έχεις γήπεδο να δουλέψεις, γιατί τεχνογνωσία υπάρχει. Το να μπορούν τα παιδιά να κάνουν αθλητισμό χωρίς να βρέχονται, χωρίς να κρυώνουν, χωρίς να τραυματίζονται.
Η υποψηφιότητα
Άκου κάτι που θα σου πω. Στο Ηράκλειο γνωριζόμαστε όλοι. Προσωπική μου εκτίμηση είναι όποιος βάζει για Δήμαρχος, θέλει να ικανοποιήσει και μία προσωπική του φιλοδοξία. Αυτό γίνεται 1-2 φορές, τώρα που ο Μπάμπαλος είναι στην 3η προσπάθεια, πιστεύω πλέον ότι σειρά έχει η υστεροφημία. Επίσης γνωρίζω ότι τουλάχιστον έχει ικανότητες. Άρα, έχει εμπειρία, έχει εκπληρώσει την προσωπική του φιλοδοξία και το κίνητρο που έχει τώρα είναι η υστεροφημία.
Μου είπε λοιπόν: «Χρειάζομαι ανθρώπους στον συγκεκριμένο τομέα, να το πάρουν και να το τρέξουν». Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι μου έκανε πρόταση με την ιδιότητα του ανθρώπου που έχει τον αθλητισμό μέσα του και προφανώς απάντησα αμέσως θετικά.
Ωστόσο το πήγε ένα βήμα παρακάτω και μου ζήτησε να είμαι υποψήφιος στον συνδυασμό του. Εκεί δεν σου κρύβω ότι κοντοστάθηκα. Του είπα ότι αυτό δεν χρειάζεται, ότι θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για τον σχεδιασμό που έβαλε στο τραπέζι και θα δουλέψω 100% για αυτό.
Του είπα πως όταν χτιζόταν το ‘90 το κλειστό δεν υπήρχε μέρα που να μην πάω να δω πως πήγαιναν τα έργα. Το ίδιο θα κάνω και τώρα. Ωστόσο επέμενε ότι με την συγκεκριμένη πρόταση θα δοθεί άλλη δυναμική.
Το συζήτησα αρκετά με φίλους και ανθρώπους του χώρου και αποφάσισα τελικά πως αξίζει τον κόπο να δεχθώ και απ’ αυτήν την ιδιότητα.
Πέρα από τα κλειστά γήπεδα, μιλήσαμε συνολικά για τον αθλητισμό στην πόλη. Του έβαλα το θέμα του γηπέδου ποδοσφαίρου, του ότι δεν έχουμε στίβο. Του έβαλα το θέμα του κολυμβητηρίου. Μου είπε «δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και αδύνατο». Πήγαμε την συζήτηση ακόμη παρακάτω. Για γήπεδο beach volley. Υπάρχουν χώροι.
Και έτσι προέκυψε η “συνάντηση” μου με τον Δήμαρχο Νίκο Μπάμπαλο αποκλειστικά και μόνο σε αυτοδιοικητικό επίπεδο. Γιατί μόνο εκεί μπορούμε να συναντηθούμε, λόγω των ιδιαίτερων προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεων που έχω εγώ.
Και σου μιλάω εντελώς ξεκάθαρα. Ας γίνει η αρχή. Ανεξάρτητα ποιος θα είναι Δήμαρχος, ανεξάρτητα ποιος θα τα κάνει. Γιατί το μοναδικό που έχει σημασία είναι να γίνουν αυτά τα έργα!
Ο Πάνος Μαρίνος είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου Αττικής με την παράταξη “Ηράκλειο Ανθρώπινη Πόλη” και επικεφαλής τον υποψήφιο Δήμαρχο Νίκο Μπάμπαλο.
Ανέκαθεν ο αθλητισμός με επίκεντρο τη νεολαία αποτελούσε την προτεραιότητα του.
Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την προσπάθεια υλοποίησης της δέσμευσης του Δημάρχου για τη δημιουργία αθλητικών χώρων, που θα αγκαλιάζουν τις αθλητικές ανάγκες των παιδιών του Δήμου μας.
Από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και σήμερα είναι ενεργό μέλος της αθλητικής ζωής του Ηρακλείου.
Ξεκινώντας ως αθλητής, αλλά και αργότερα ως προπονητής, Πρόεδρος και στην παρούσα φάση Τεχνικός Διευθυντής του Α.Σ. Τυφώνα, γνωρίζει τις καθημερινές ανάγκες, τα προβλήματα και τις δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν αθλητές όλων των ηλικιών των αθλητικών σωματείων του Δήμου μας. Βρίσκεται πάντα στο πλευρό όσων αγωνίζονται και προωθούν την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων σε έναν υγιή τροπο ζωής, μέσω του αθλητισμού.
Στο παρελθόν έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημ. Σχολείου.
Είναι Ιδιωτικός Υπάλληλος, παντρεμένος και περήφανος πατέρας δυο υπέροχων νέων.
