Δήλωση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Πάνου Σκουρλέτη
Κλείσιμο τραπεζικών καταστημάτων: η «άνεργη ανάπτυξη» του κ. Μητσοτάκη
Το πρόσφατο κλείσιμο τραπεζικών καταστημάτων στη Νέα Ιωνία (Κέντρο, Καλογρέζα και Περισσό) δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, είναι κάτι που συμβαίνει σε όλη τη χώρα. Τα μαζικά λουκέτα σε τραπεζικά καταστήματα συνιστούν πρόκληση για τις τοπικές κοινωνίες και τις επιχειρήσεις. Δυσχεραίνουν υπέρμετρα απλές καθημερινές οικονομικές δραστηριότητες, αγνοούν τοπικές ιδιαιτερότητες, εντείνουν τις οικονομικές και γεωγραφικές ανισότητες. Ταυτόχρονα, οδηγούν σε απευθείας απολύσεις ή έμμεσες, με εξαναγκαστικά προγράμματα εθελουσίας εξόδου.
Με αυτή την πρακτική, στο εργασιακό πεδίο προκρίνεται η κατάργηση θέσεων εργασίας, ενώ σήμερα οφείλουμε να κινηθούμε προς την μείωση του ωραρίου και των ημερών εργασίας, χωρίς μείωση μισθού, κάτι που ήδη συζητούν έντονα στην Ευρώπη. Αλλά και στο οικονομικό πεδίο, η συγκεκριμένη πρακτική έρχονται σε αντίθεση με την ανάγκη, αλλά και το δικαίωμα, οι τράπεζες να στηρίξουν πρωτίστως την κοινωνία όπως, άλλωστε, και η κοινωνία τις στήριξε.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν προς την κυβέρνηση της ΝΔ είναι πολλά.
Είναι οι τράπεζες, με τις συγκεκριμένες πρακτικές, η «αιχμή του δόρατος» της ανάπτυξης που μας προτείνει ο κ. Μητσοτάκης;
Οι τράπεζες της συρρίκνωσης προσωπικού εν μέσω οικονομικής κρίσης, υψηλής ανεργίας και συστηματικής επιδείνωσης του πλαισίου προστασίας του κόσμου της εργασίας;
Οι τράπεζες, οι οποίες θα ωφεληθούν από τα δισεκατομμύρια ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία θα κινηθούν μέσω αυτών, αλλά που στη βάση των δικών τους κριτηρίων δανειοδότησης θα αποκλειστούν από αυτά επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Οι τράπεζες των εξοντωτικών επιτοκίων στις πιστωτικές κάρτες, που ξεπερνούν ακόμη και το 17% και που θεσπίζουν διαρκώς νέα κόστη για τις υφιστάμενες υπηρεσίες τους;
Οι τράπεζες που χρεώνουν δεκάδες ευρώ νέες εργαζόμενες και εργαζόμενους, για το άνοιγμα λογαριασμών μισθοδοσίας, παρά τους πενιχρούς μισθούς στις περισσότερες περιπτώσεις;
Αυτό είναι, τελικά, το μοντέλο του κ. Μητσοτάκη, αυτή η «άνεργη ανάπτυξη»; Μια οικονομία από την οποία, ακόμη και σε μεγέθυνση, δεν θα καρπώνονται τίποτα ο κόσμος της εργασίας και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Που, είτε με ύφεση, είτε με άνοδο, αυτοί θα είναι πάντοτε οι χαμένοι;
Αυτή η «ανάπτυξη» επιστρέφεται στους εμπνευστές της, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
