Την ώρα που εκπαιδευτικοί και μαθητές προσπαθούμε καθημερινά να φέρουμε εις πέρας το έργο μας μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες (ακατάλληλα σχολικά κτίρια, έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού, έλλειψη υλικού κ.α.) βρισκόμαστε απροστάτευτοι απέναντι σε περιστατικά με καταγγελίες και διασυρμούς εκπαιδευτικών και μαθητών στα Μ.Μ.Ε. (όπως συνέβη αυτές τις μέρες σε δημοτικό σχολείο του συλλόγου μας “ Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ” ), χωρίς μάλιστα να έχουν ανακοινωθεί επίσημα πορίσματα, που να αποδεικνύουν αμέλεια από τους συναδέλφους. Την ίδια στιγμή το ΥΠΑΙΘ και η Διεύθυνση Εκπαίδευσης μένουν ουσιαστικά άπραγοι απέναντι στη δημόσια έκθεση των συναδέλφων και των μαθητών με αποτέλεσμα την προηγούμενη Παρασκευή (26/5) τηλεοπτικά κανάλια να έχουν κατασκηνώσει έξω από το εν λόγω σχολείο την ώρα που αυτό λειτουργούσε.
Τα περιστατικά βίας αυξάνονται καθημερινά, ακόμα και σε μικρές ηλικίες, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου. Τέτοια γεγονότα δεν μπορούμε να τα δούμε ξεκομμένα από το τι συμβαίνει στην κοινωνία συνολικά, από την ποικιλόμορφη βία που βλέπουν και βιώνουν οι μαθητές μας παντού γύρω τους. Ταυτόχρονα έχει δοθεί αέρας στα πανιά κάποιων, όπου είτε με επώνυμες είτε με ανώνυμες καταγγελίες στοχοποιούν τη σχολική κοινότητα, βγάζουν με ευκολία στα μανταλάκια ευαίσθητα δεδομένα, που αφορούν ακόμα και μικρά παιδιά.
Για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων τόσο σοβαρών ζητημάτων, με τα οποία εκπαιδευτικοί και γονείς βρισκόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά, το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση δεν παίρνουν στην πραγματικότητα κανένα μέτρο. Προβάλλουν καμπανιακές δράσεις ενάντια στη σχολική βία (εμπλέκοντας συχνά χορηγούς και ΜΚΟ), ψηφίζουν νόμους για τον σχολικό εκφοβισμό και κατασκευάζουν ηλεκτρονικές πλατφόρμες ( που ενισχύουν τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και τις απρόσωπες καταγγελίες) ενώ την ίδια στιγμή δε φροντίζουν να υπάρχει σε όλα τα σχολεία το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), με σταθερή σχέση εργασίας, άρα και σταθερούς δεσμούς με την εκάστοτε σχολική κοινότητα. Επιλέγουν συνειδητά οι συνάδελφοι αυτοί να είναι περιφερόμενοι σε 4-5 σχολεία, βάζοντας και αυτήν την ανάγκη μαθητών και εκπαιδευτικών στην ζυγαριά του κόστους – οφέλους.
Επίσης δεν φροντίζουν για ενιαία, κεντρική και επιστημονική επιμόρφωση από τα πανεπιστημιακά τμήματα, ενημέρωση πάνω σε αυτά τα ζητήματα τόσο των εκπαιδευτικών αλλά και των γονιών (όπως με σχολές γονέων). Κι έτσι, με τα ουσιαστικά ανούσια μέτρα του υπουργείου, βλέπουμε καθημερινά το πρόβλημα “να θεριεύει” και όχι να αντιμετωπίζεται, τις παθογένειες της κοινωνίας που ζούμε να μεταφέρονται μέσα στις σχολικές τάξεις με θύματα όλα τα παιδιά, είτε έχουν τον ρόλο του “θύματος” είτε τον ρόλο του “θύτη”.
Είναι γνωστό ότι σε αρκετά σχολεία γίνονται όλο και συχνότερα αναφορές, μηνύσεις και καταγγελίες. Εμείς οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι δε λύνονται τα θέματα που προκύπτουν με αλληλοκατηγορίες ή τον διασυρμό των συναδέλφων. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μέσα σε κάθε σχολείο “χτίζονται” μέσα από τον διάλογο, την ειλικρίνεια, τους δεσμούς μεταξύ των μελών της κοινότητας (εκπαιδευτικών, μαθητών και οικογενειών). Σκοπός του σχολείου πρέπει να είναι να διαμορφώνει τον κάθε μαθητή ως προσωπικότητα και να τον διαπαιδαγωγεί με διαφορετικές αξίες από αυτές που προβάλλει η σημερινή κοινωνία, όπου κυριαρχεί ο ατομισμός.
Καλούμε:
- Να γίνουν άμεσα μαζικοί μόνιμοι διορισμοί κοινωνικών επιστημόνων με οργανικές θέσεις σε κάθε σχολική μονάδα για να στηρίζουν τη σχολική ζωή, ώστε να αποτρέπονται τυχόν περιστατικά βίας και όχι να προσποιούμαστε ότι αυτά αντιμετωπίζονται με μεμονομένες δράσεις του κάθε σχολείου
- Να εξασφαλιστούν σύγχρονα ασφαλή σχολικά κτήρια από τη δημοτική αρχή και τα αρμόδια υπουργεία και όχι “εργοτάξια “ και κοντέινερς
- Το ΥΠΑΙΘ και η Διεύθυνση Π.Ε. Β’ Αθήνας να πάρουν όλα τα μέτρα ώστε εκπαιδευτικοί και μαθητές να είναι προστατευμένοι από την έκθεση σε τέτοια περιστατικά
